مراسم 14 خرداد رژیم با نمایشی ضعیف، پراکنده و بی هدف به پایان رسید. در حالی که دستگاه های تبلیغاتی رژیم هفته ها در مورد حضور 2 میلیون نفر صحبت کرده بودند کل جمعیت از چند ده هزار نفر (بین 20 تا 40 هزار نفر) فراتر نرفت. پاسدار احمدی نژاد مراسم را مال خود کرد و نشان داد که سپاه حرف آخر را می زند. او نزدیک به دو ساعت مزخرفات همیشگی خود را با تهدید این و آن ابراز داشت. پس از آن چماقداران احمدی نژاد به نوه ی خمینی اجازه ی صحبت ندادند. آن گاه ولی فقیه نظام با مشتی کلی گویی در باره خمینی جنایتکار نشان داد که امکانی برای مهار سپاه ندارد. وی با انتقاد از مخالفان دستگاه ولایتش مجبور شد در مورد این که سپاه چگونه او را به ولی فقیه خود تبدیل کرده است سکوت اختیار کرد و نشان داد که ترجیح می دهد با حفظ جایگاه خویش در مقابل کودتاچیان نیاستد.
اما نکته ی قابل توجه این که این بار خامنه ای جنایتکار که سال گذشته در خطبه ها ی نماز جمعه 29 خرداد دستور قتل عام را داده بود شهامت این را نداشت که حتی اشاره ای به آغاز اعتراضات امسال که از 22 خرداد آغاز خواهد شد بکند. به نظر می رسد که وی با درک نفرت عمومی از این موضوع ترجیح داده است که سکوت پیشه کند تا سپاه هر گونه که می تواند یا هر گونه که می خواهد با این موضوع برخورد کند.
نتیجه گیری این که خامنه ای با سکوت خود در مقابل زیاده خواهی های سپاه به طور عملی در مقابل آنها زانو زد و ترجیح داد که به عنوان تفاله ای در خدمت زورمندان فعلی نظام، یعنی باند پلید پاسداران و بازاری های همدستشان قرار گیرد.