- تا زمانی که پایمان روی اخلاق و ارزش جان و کرامت انسان محکم نباشد، یا رژیم جمهوری اسلامی را تحمل می کنیم و یا رژیمی مشابه را جایگزین آن می کنیم.
- اگر تا به حال به مسئولیت خویش در قبال مبارزه پاسخ نداده ایم، می توانیم این کار را با حرکت و یا فعالیتی کوچک آغاز کنیم. همین کار کوچک روحیه و امید ما را قویتر می سازد و به تدریج انجام اقدامات بزرگتر و مهم تر نیز برایمان آسان و ممکن می شود.
- این گونه نپنداریم که باید اتفاق مهمی بیافتد تا ما وارد صحنه ی مبارزاتی شویم. بدانید که تا زمانی که من و شما در صحنه نباشیم اتفاق مهمی نخواهد افتاد.
- به دنبال آن نباشیم که همه به صحنه بیایند تا ما هم بیاییم، ما به صحنه بیاییم و به دنبال کسان دیگری خواهند آمد. مبارزه، کار همگان نیست. کار انسان های با وجدان و آگاه است.
- وظیفه ی شرکت در یک مبارزه را در درجه ی نخست یک وظیفه ی شخصی بدانیم که به واسطه ی داشتن آگاهی و شرافت برای ما ایجاد شده است. وقتی به طور فردی به آن جواب دادیم پاسخ جمعی خواهیم گرفت.
- وقتی توانستیم تکلیف خود را با مبارزه و مسئولیت های آن روشن کنیم می توانیم در مورد نقش دیگران اظهار نظر کنیم.
- نجات بخش من خودم هستم،
نجات بخش تو خودت هستی،
نجات بخش ما خودمان هستیم.
پس،
نباید منتظر دیگری باشم.
نباید منتظر دیگری باشی.
نباید منتظر دیگران باشیم.