سیاسی

در چنين شرايطی است که اگر نيروی جايگزينی در بيرون از نظام بتواند خود را ساخته و پرداخته کند و ملزومات کار را فراهم سازد بزرگترين شانس را برای تبديل شدن به برنده ی بازی پرخطری که در راهست خواهد داشت. اين ملزومات عبارتند از: تشکل يابی سياسی برای معرفی خويش به عنوان جايگزين، کسب پايگاه اجتماعی در داخل کشور، به دست آوردن مشروعيت مردمی در ميان ايرانيان داخل و خارج، يافتن قدرت عملياتی و رهبری کننده نيروهای کنشگر در درون جامعه، برخورداری از پشتيبانی مالی و مادی لازم برای پيشبرد کار و در نهايت، تعامل سازنده با جهان خارج برای جلوه کردن به عنوان يک نيروی قدرتمند جايگزين.

انباشت ثروت در یک سو و انباشت فقر در سوی دیگر بی‌شک می‌تواند نظم اجتماعی را در جوامع متعددی به هم زند و در نهایت، نظم جهانی را زیر سوال برد. بهار عربی یک هشدار جدی در این عرصه بود. اگر این هشدار توسط قدرت‌های بزرگ اقتصادی جهان مورد توجه و پردازش قرار نگیرد، شرایط به جایی خواهد رسید که وقت استفاده از این هزاران میلیارد سرمایه گذاری‌های دو دهه‌ اخیر در عرصه‌ نظامی را فراهم خواهد کرد.
در پایان می‌توان گفت اسلحه نمی‌تواند فقر را از میان برد، اما فقر می‌تواند اسلحه را به میان آورد.

اگر هم، رژیم ایران به معنای واقعی بخواهد که عقب‌نشینی کند تا از یک فاجعه‌ اقتصادی و به دنبال آن، یک شورش اجتماعی در داخل، پرهیز کند، بعید نیست که این اختلافات شانس دستیابی به یک توافق نجات‌بخش را از رژیم ایران سلب کند و او را به مهلکه‌ای ببرد که با وجود دست برداشتن واقعی از رویای دستیابی به سلاح هسته‌ای، امکان پرهیز و دوری از افزایش فشارها و تحریم‌ها و فروپاشی اقتصاد ایران ناممکن شود.