سیاسی

طبق محاسبات، کارکرد مثلث سنتی قدرت در ایران می بایست تا زمانی که صهیونیست ها طرح اسرائیل بزرگ را در خاورمیانه پیاده کنند ادامه داشته باشد. این یعنی آن که جمهوری اسلامی باید همچنان در نوار غزه، لبنان، سوریه، عراق، یمن و… به آتش افروزی و ترویج خشونت و تروریسم بپردازد تا اسرائیل، در سایه ی این جو متشنج منطقه ای، به اهداف چندگانه ی خود دست یابد.

يک بار ديگر، به‌مثابه تجربه کمابيش مشابه جنگ‌های اول و دوم جهانی، سرمايه‌داری جهانی در دوره رو به بحران خويش به سراغ سناريوی کليشه‌ای خويش يعنی دشمن‌تراشی کاذب و آغاز جنگ برای تنفس‌دهی به اقتصاد نزار خود روی آورده است. اين بار اما ابعاد جنگی که انتظار آن می‌رود شباهتی به دو مورد قرن بيستم ندارد.

خاورمیانه دیگر جایی برای رژیم ایران نیست، بلکه قدرت‌های نوظهور مسئولیتی را که ایران برای نظام جهانی ایفاء می‌کرد بر عهده خواهند گرفت. زمان بازنشستگی قاسم سلیمانی و سایر فرماندهان نیروی قدس رسیده است. آنها از لبنان و سوریه و عراق بیرون رانده شده و باید به نگهبانی از مرزهای خود در مقابل ماشین جنگی داعش و یا دولت‌های نوظهور دیگر در غرب و شمال غرب ایران بسنده کنند.

رژيم در دام اتمی گرفتار شده است. اين بار زمين بازی را ديگران تعيين می کنند نه خود رژيم. مکانيزم های تغيير در خاورميانه، تغيير در ايران را نيز در برگرفته است، داعش نويد مرزبندی نوينی در عراق و سوريه و چه بسا ايران را می دهد. جمهوری اسلامی به عنوان يک جزء از مجموعه ی خاورميانه ای اقتصاد جهانی تعيين تکليف خواهد شد

هم‌سویی مواضع ولی فقیه با سپاه، بی شک دولت روحانی و جناح‌های طرفدار مذاکرات در درون نظام را در موقعیتی سخت قرار می‌دهد و جنگ قدرت را تشدید خواهد کرد. آن بازی که خامنه‌ای با اظهارات خود وارد آن شده، برنده‌ای ندارد، اما بازنده آن، کل کشور و از جمله همان کسانی خواهند بود که آن را برای کشور تدارک دیده‌اند. تشدید تحریم‌ها، محاصره دریایی، انزوای دیپلماتیک بیشتر و در نهایت، حمله نظامی و جنگ از جمله نتایج استراتژیی هستند که اظهارات خامنه‌ای در مورد عدم امکان بازدید از مراکز نظامی بخشی از آن است. به نظر می‌رسد که حفظ قدرت بار دیگر قطب‌نمای رهبری شده و آن را با سپاه در یک جبهه قرار داده است.

در عین حال تحت تاثیر لابی اسرائیل، لابی قدرتمند عربستان سعودی و لابی صنایع نظامی آمریکا را نباید از یاد برد. بدیهی است که اگر در انتخابات آتی ریاست جمهوری، قوه مجریه نیز به دست نماینده همین نیروها بیفتد، می‌توانیم شاهد آن باشیم که تاکتیک تضعیف و تحلیل رژیم ایران، به استراتژی تغییر آن تبدیل شود.