جداییطلبی یک عقب گرد تاریخی است
جامعهی دمکراتیک توازن ساختاری خویش را در وجود ضد قدرت مییابد، یعنی قدرت سازمان یافتهی مردم یا همان قدرت اجتماعی. در نبود این عنصر، با یا بدون حصارهای قومی و زبانی، دولتها همچنان یکه تازند. آن چه که جامعهی امروز ایران، برای رهایی از استبداد و شکلهای مختلف مدیریت خودکامه نیاز دارد، تلاش برای بنای یک قدرت اجتماعی در جامعه است.