انسانیت جوهره ی آن چیزی است که حیوان را به انسان بدل کرد و بی شک در آینده نیز سیر تکامل او را جهت خواهد داد.
انسانیت جوهره ی آن چیزی است که حیوان را به انسان بدل کرد و بی شک در آینده نیز سیر تکامل او را جهت خواهد داد.
در سالروز ۲۵ خرداد ۸۸: جنبش آتی مردم ایران توسط کسانی هدایت خواهد شد که نیروی معترض جامعه را سازماندهی کنند.
بر اساس این تجربه در آینده باید جنبشی را تدارک دید که تصادفی نباشد، هدف روشنی را برای خود تعیین کند، راه مشخصی را برای دستیابی به هدف ترسیم کند، جریان هدایتگری در آن موجود باشد و این جریان از عنصر سازماندهی برخوردار باشد.
نگاهی به سال ۱۳۹۰ و چشم انداز سال آینده
برای این منظور اقلیت کنشگر می بایست که از دو عنصر برنامه و سازماندهی برخوردار باشد. برنامه یعنی بداند از کجا به کجا می خواهد حرکت کند و سازماندهی یعنی بتواند به طور جمعی برای دستیابی به هدف مشخص خود عمل کند.
خودرهاگران: آزاد زیست کنید حتی اگر کوتاه و سخت، برده نمانید حتی اگر طولانی و راحت.
عقل و اخلاق و سازماندهی همه آن چیزی است که لازم داریم تا نه فقط رژیم جمهوری اسلامی، بلکه استبداد را از ایران ریشه کن کنیم.
دیر یا زود تاریخ و نسل های آینده به قضاوت آن چه کرده ایم خواهد نشست و همه پرده های خودفریبی فرو خواهد افتاد. تنها کسانی که با خود روراست بوده اند مورد شماتت و سرزنش قرار نخواهند گرفت.
دیر یا زود تاریخ و نسل های آینده به قضاوت آن چه کرده ایم خواهد نشست و همه پرده های خودفریبی فرو خواهد افتاد. تنها کسانی که با خود روراست بوده اند مورد شماتت و سرزنش قرار نخواهند گرفت.
خودرهاگران: برای ساختن یک جامعه ی انسانی به انسان باور داشته باشید.
به هر روز از کیفیت زندگی خویش بیاندیشید. دچار روزمره گی نشوید. اجازه ندهید که زندگی به تلاشی برای اتصال تولد به مرگ باشد.
آیا مردمی که از حیث اخلاقی شبیه رژیم باشند آن رژیم را سرنگون خواهند کرد؟
بازگشت به اخلاق زمینه ساز فعال کردن مبارزه ی سیاسی و وارد شدن توده ها به این مبارزه است.
از انتظار چیزی بیرون نمی آید، آینده را اراده و کنش ما تعیین خواهد کرد
از انتظار چیزی بیرون نمی آید، آینده را اراده و کنش ما تعیین خواهد کرد
آینده ایران را بود یا نبود خودسازماندهی مردم تعیین می کند.
آینده ایران را بود یا نبود خودسازماندهی مردم تعیین می کند.
مردم و اپوزیسیون: غایبان بزرگ معادله ی آینده ی ایران – کورش عرفانی
بخش کوچکی از این یک درصد نیرویی است که به راستی می توانید در آغاز کار روی آن حساب کنید و به تدریج افزایش می یابد. باید به آنها ضرورت کار سازمان یافته راتوضیح داد، فن سازماندهی را آموزش داد و به هر طریق ممکن از آنها حمایت مادی و غیر مادی به عمل آورد. دوم این که در اپوزیسیون باید تولیدکنندگان ادبیات سیاسی و کنشگران سیاسی را از هم تفکیک کرد.