با مشاهده ی عمل مادی کنشگران سیاسی است که مردم عادی می فهمند چه قدرت عظیمی در آنها موجود است و با آن چه ها که نمی توان کرد. وقتی باور به قدرت خویش در مردم شکل گرفت، توده ها قادر به هر کاری هستند و دیوار انفعال و ترس فرو می ریزد.
این درک و آگاهی از یکسو و دلاوری و مسئولیت پذیری ما از سوی دیگر است که تعیین می کند ما جزو مبارزین و تغییر دهندگان جامعه باشیم یا خیر.
خود رهایی یعنی رهیدن از تمام بندهای خودساخته ی درونی که در ما ترس و بی اعتمادی و عدم احترام به دیگری و ناباوری را شکل می بخشد. این ها خصلت هایی است که باید کنار گذاشت تا بتوان رهرو راه آزادی شد.
سرنوشت ما فقط به واسطه ی عقل و اراده ی ماست که تغییر می کند. باید همت کنیم و شرایط را به طور عینی و واقعی تغییر دهیم. حرف و انتظار کافیست.
بزرگترین ضرری که تحمل ما نسبت به رژیم می تواند داشته باشد این است که جمهوری اسلامی کشورمان را به نقطه ای برساند که دیگر آزاد کردن و یا نکردن میهن تاثیری بر آینده ی آن نداشته باشد. تا دیر نشده باید اقدام کرد.
گفتاری درباره ی سازماندهی مبارزاتی در سوریه و مقایسه ی آن با ایران دکتر کورش عرفانی تولیدی از رادیو اتحاد http://khodrahagaran.org/radioetehad/mp3/Syria-1.MP3
هیچ کس و هیچ چیز جز درک و وجدان ما نمی تواند بر انفعال ما در قبال جنایت و غارت رژیم مهر تایید یا رد بزند. بنابراین در درون خود خویش را به قضاوت بکشیم نه در چشم دیگران.
اگر اپوزیسیون سکولار، لائیک و دمکرات در خود وظیفه مبارزه با استبداد و ارتجاع و عقب ماندگی و وابستگی و تجاوز روزمره به حقوق انسانی را می بیند، باید بدون کوچکترین تردید، در صدد بر زمین زدن جمهوری اسلامی و گذار از آن باشد. این هدف فقط در سایه همسازی و همگرایی نیروهای اپوزیسیون از یکسو و ایجاد یک آلترناتیو متشکل به گرد یک میثاق ملی با حضور افراد و جریانات سیاسی مسئول، حقوقمدار، معقول و متعهد میسر است.
هر نیرویی که بتواند در مسیر فعلی نقش مهمی را برای سازماندهی نیروهای داخل ایفاء کند دو کارکرد جنبش را پاسخ می دهد: از یک سو سازماندهی جنبش را تامین می کند و از سوی دیگر کاندیدای مناسبی برای شرکت در روند جایگزین سازی خواهد بود. رابطه ی سازماندهی و جایگزین سازی انتخابی و تزیینی نیست، یک پیوند ارگانیکی ضروری است.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
