اگر انسان مداری به عنوان زیربنای فرهنگی جامعه عمل کند، نظام سیاسی مناسب آن، مدیریت اجتماعی کشور است، نظام اجتماعی آن براساس همیاری نهادینه ی اعضای جامعه است و نظام اقتصادی آن بر اساس مشارکت جمعی افراد در تولید و توزیع.
ولی این کار نیازمند کار جمعی است. نیازمند این است که آدم ها در مورد مشکلاتشان با هم صحبت کنند. با هم هفکری کنند و دنبال راه حل باشند، یعنی منتظر نشینند. دست به کار بشن.
اگر کسی به واسطه ی تلاش دیگری آزاد شد نه استفاده از آن را می شناسد و نه راه نگهداری از آن را. در نتیجه به سرعت آن را از دست می دهد.
برای هر اعتصاب یا کنش دیگری باید از قبل برنامه ریزی و هماهنگی کنید. تقسیم کار کنید. نظر مثبت کارگران را جلب کنید. هر کس بداند چه نقشی دارد. تصمیم گیری جمعی کنید. تیم های پشتیبانی و تبلیغاتی و مذاکره کننده تشکیل دهید.
وقتی آموختیم که با هم، به طور جمعی و سازمان یافته دست به کنش بزنیم، استبداد از میهن ما رخت برخواهد بست.
برای هر اعتصاب یا کنش دیگری باید از قبل برنامه ریزی و هماهنگی کنید. تقسیم کار کنید. نظر مثبت کارگران را جلب کنید. هر کس بداند چه نقشی دارد. تصمیم گیری جمعی کنید. تیم های پشتیبانی و تبلیغاتی و مذاکره کننده تشکیل دهید.
کار جمعی یا همان کار سازمان یافته باعث می شود که با هم فکر کنیم، با هم عمل کنیم و با هم به هدف برسیم. به طور تک تک و جدا نمی توانیم به هدف دست یابیم.
آزاد کردن ایران و پایان بخشیدن به عمر رژیم ورشکسته ی جمهوری اسلامی نه فقط ممکن که آسان است، اما همتی می خواهد که باید این ناامیدان مصنوعی، این ناامیدان خودخواسته، به خرج دهند، از دروغ گفتن به خویش دست بردارند، عنصر شهامت را در خویش تقویت کنند و بیایند در صحنه ی مبارزه و به فراخور توان خویش، مسئولیت قبول کنند و به این ترتیب، بازیگران حرکتی شوند که شانس موفقیتی بالا دارد و در پس آن، ایرانی را خواهیم داشت آباد و ایرانیانی آزاد.
وقتی توانستیم تکلیف خود را با مبارزه و مسئولیت های آن روشن کنیم می توانیم در مورد نقش دیگران اظهار نظر کنیم.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
