جمعی

افراد عقل و اراده ی خود را ترکیب می کنند و جمع را تشکیل می دهند و ازطریق کنش جمعی سازمان یافته و هدفمند به پیش می روند. این خود شهروندان هستند که با تکیه بر آگاهی و سازماندهی راه درست را پیدا کرده و در آن به پیش می روند.

انسان خودرهاگر به شرایط به صورت مطلق نمی نگرد. بلکه به دنبال آن است که شرایط رهایی خویش را فراهم کند. او اراده ی خود را به صورت کار جمعی، منظم و سازمان یافته تبدیل می کند و از مسیر اجتماعی به هدف عالی فردی خود دست می یابد.

رعایت فردیت فرد و ضرورت کنش جمعی نه تنها با هم در تضاد نیستند، بلکه تکمیل گر یکدیگر هستند.