بخش کوچکی از این یک درصد نیرویی است که به راستی می توانید در آغاز کار روی آن حساب کنید و به تدریج افزایش می یابد. باید به آنها ضرورت کار سازمان یافته راتوضیح داد، فن سازماندهی را آموزش داد و به هر طریق ممکن از آنها حمایت مادی و غیر مادی به عمل آورد. دوم این که در اپوزیسیون باید تولیدکنندگان ادبیات سیاسی و کنشگران سیاسی را از هم تفکیک کرد.
به آن کس که رفتار و عمل دمکراتیک دارد اعتماد کنید، به آن که فقط حرف از دمکراسی می زند و رفتارش در تضاد با آن است خیلی باور نداشته باشید.
تعبیر بسیاری از اتحاد «در کنار هم نشستن» است، در حالی که اتحاد بیشتر به معنای «همکاری کردن» است. اتحاد سیاسی هدف نیست ابزار است. دائمی نیست، موقت است. آرمان گرایانه نیست کارکردی است.
وقتی برای تظاهرات و اعتراضات به خیابان می آیید بدانید بدون سازماندهی و رهبری به جایی نمی رسید. اما انتظار نداشته باشید که کسی بیایید و شما را سازماندهی و رهبری کند. ممکن است هیچ وقت نیاید و شما باز هم غافلگیر شوید. بنابراین خودتان […]
به این ترتیب شاید زیاد اغراق نباشد که بگوییم جنگ آغاز شده است، بدون اعلام و بدون به رسمیت شناخته شدن از جانب دو طرف. برای کشورهایی که در تدارک حمله ی اصلی هستند
در حالی که کشورهایی هستند که روزانه در تهیه و تدارک نابودی ایران از طریق حمله ی نظامی هستند ما برای دفاع از کشورمان چه می کنیم؟ خبرها را دنبال می کنیم؟ دل نگران هستیم؟ آیا اینها کافیست؟ آیا جز با عمل این خطر بر طرف می شود؟
وقتی با هم همبسته باشند، وقتی سازمان یافته و جمعی عمل کنند می توانند اعتراضات و اعتصابات و تظاهرات و تجمعات برگزار کنند. به طور روزانه در همه جا و به طور وسیع و گسترده. این فشار دولت را وادار به شکست خواهد کرد.
تنها نیروهایی قادر به اتحاد با هم هستند که توان عملی و قدرت اجرایی دارند. آنها می توانند پیرامون یکی دو نکته اصولی با هم توافق کرده و کار کنند.
مردم به هم نزدیک شده، با هم کار می کنند و بر اساس یک اخلاق انسان مدار یاد می گیرند که ضمن حفظ تنوع خود، با همدیگر همکاری و همیاری کنند.
Copyright © 2025 | WordPress Theme by MH Themes
