قدرت سیاسی متعلق به اقلیتی است که چه منتخب باشد چه غیر منتخب دارای محدودیت های بسیار است. مردمسالاری به معنای واقعی یعنی مردم سالار اوضاع خویش باشند، یعنی امورات خود را مورد مدیریت خویش قرار دهند. وقتی قرار باشد همه تصمیم ها توسط اقلیتی اتخاذ شود حقوق تمامی یا بخشی از اکثریت می تواند پایمال شود.
نخستین کارکرد قدرت اجتماعی ایفای نقش «ضد قدرت» در مقابل قدرت سیاسی حاکمیت است. دوم، دخالت ورزی مردم در مدیریت خرد جامعه می باشد و سوم کسب دانش و تجربه ی لازم برای مدیریت تدریجی سطوح کلان جامعه توسط مردم.
منتسکیو می گوید: «برای این که یک رژیم سقوط کند به دو چیز نیاز است: نخست آن که آن رژیم قادر به ادامه ی حیات نباشد و دیگر آن کسی بیاید آن را جایگزین کند.»
برای سازماندهی نیاز به یک نفر است که سراغ نفر دوم برود. از زمانی که دو نفر با هم کار می کنند کار سازمان یافته آغاز می شود.
تا قدرت اجتماعی نباشد قدرت سیاسی هر کاری بخواهد با ما می کند. هم در این رژیم هم در هر رژیم بعدی دیگر. برای تشکیل قدرت اجتماعی باید از حالا سازماندهی کنیم
• انسان مداری به عنوان پایه ی فکری.
• قدرت اجتماعی به عنوان زیر بنای عملی.
• جامعه ی انسانی به عنوان هدف و منظور.
استراتژی خودرهاگران • قدرت اجتماعی بیانگر استراتژی ماست. یعنی قدرت سازمان یافته ی مردم برای مدیریت جامعه در سطوح خرد و کلان. قدرت اجتماعی برتر از قدرت سیاسی است.
قدرت سیاسی بدون وجود ضد قدرت، یعنی قدرت اجتماعی سازمان یافته ی مردم آگاه، می تواند سرنوشت جامعه را به دست خود گیرد و هر چه می خواهد بکند.
ویژگی قدرت سیاسی این است که از طریق ساختارها، نهادها و در قالب روابط تعریف شده و به طور معمول از بالا اعمال می گردد. به طور مثال قدرت حکومت، دستگاه دولت و یا ساختار عمودی یک حزب یا سازمان سیاسی که در پی قدرت سیاسی است.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
