همکاری

ایرانیان و تشکل های سیاسی ایرانی برای به هم نزدیک شدن نخست می بایست برای یکدیگر ارزش و احترام درونی قائل شوند. نه شکل و ادا، درونی و واقعی.

آیا برای حصول آرزوی همبستگی‌ اپوزیسیون واقعی‌ راهی‌ بهتر از سازمان یابی‌ از پائین و همیاری و همسازی در عمل برای اعتماد سازی وجود دارد؟ از خود بپرسیم چگونه می توان این گونه همسازی‌ها را با استفاده از خرد جمعی گسترش داد؟