ابدیت

حال در نظر بگیریم که ما می توانیم در تعامل خویش با آن چه در زندگی داریم (محیط و آدم ها و خود) با انبوهی از گزاره های باطل و تعدادی گزاره ی معتبر سرو کار داریم. چگونه تشخیص دهیم؟ این تشخیص را هوش فلسفی بنامیم.هوش فلسفی عبارت است از توانایی درک اعتبار یک گزاره با اتکاء به زمان مندی فرایند تولید آن گزاره. کارکرد این هوش فلسفی چیست؟