اپوزیسیون

از طریق ایجاد این باور که ما اگر کتک بخوریم رژیم در نهایت می آید پای میز مذاکره و قدرت را به ما واگذار می کند.

از طریق نداشتن جرات برای به کار گیری واژه «براندازی» برای رژیمی که می خواهد مخالفانش را بربیاندازد.

از طریق گفتن این که رژیم می تواند بزند و بکشد، ولی اگر ما مقاومت کنیم می شود «خشونت».

از طریق گفتن این که ما باید کتک بخوریم و شکنجه و کشته شویم، اما دم نزنیم و از خود دفاع نکنیم.

از طریق گفتن این که از طریق یک «رفراندم» رژیم قدرت را به مخالفان خود واگذار کرده و آخوندها به مساجد و پاسدارها به پادگان باز می گردند.

از طریق گفتن این که رژیم آدمکش و جنایتکار جمهوری اسلامی را می توان با «روش های مسالمت آمیز» پایین کشید.

هم زمان با بحرانی شدن اوضاع رژیم و آشکار شدن چشم انداز فروپاشی آن، در رسانه ها رسم شده است که تکرار کنند ” اپوزیسیون هیچ طرح و برنامه ای برای این شرایط ندارد”. در این صورت نظر شما در باره ی آن چه در زیر می آید چیست:
برنامه ی مشخص برای سرنگون سازی و مدیریت دوران گذار