برای ایجاد تغییر بنیادین در جامعه ی ایران تغییر سیاسی باید توسط کسانی صورت گیرد که پایه های رفتاری انسان مدار و عقلانی دارند. آیا به راستی ما به اندازه ی کافی نیرویی اینچنین در جامعه داریم تا انتظار یک تغییر دمکراتیک را داشته باشیم؟
آماده باشیم تا در ایران، چرخه ی خشونت را، پس از پایان کشیدن رژیم آدمکش جمهوری اسلامی، به هوشمندانه ترین طریق ممکن کند و بعد متوقف سازیم.
باور داشته باشیم که با تکیه بر عقل و اراده ی خویش می توانیم شرایط سیاه کنونی را به سوی شرایطی بهتر و انسانی تر تغییر دهیم.
تلاش کنیم در تعامل خود با دیگران درباره ی مسائل سیاسی تابع احساست و عصبانیت نشویم. نظر مخالف دیگران را گوش بدهیم و بعد پاسخ غیر احساسی خویش را ارائه دهیم. در سایه ی رعایت همین نکته می توانیم یک بحث سازنده داشته باشیم.
اگر ما نیز بخواهیم این خطا را بکنیم که برای رهایی از شر جمهوری اسلامی دست به دامان غرب شویم آینده ای تار و تباه برایمان تدارک خواهند دید. از همین حالا باید به کشورهای غربی بفهمانیم که ما جز قطع حمایت از رژیم هیچ چیز از آنها نمی خواهیم. هیچ چیز.
خود رهایی یعنی رهیدن از تمام بندهای خودساخته ی درونی که در ما ترس و بی اعتمادی و عدم احترام به دیگری و ناباوری را شکل می بخشد. این ها خصلت هایی است که باید کنار گذاشت تا بتوان رهرو راه آزادی شد.
رفتار استبداد منشانه ی ما از کجا شکل می گیرد؟ این برنامه به مبجث اجتماعی شدن و نگرانی های دوران کودکی در این مورد می پردازد.
Copyright © 2025 | WordPress Theme by MH Themes
