خودرهاگران: رژیم ضد بشری مصداق اهانت به انسان ایرانی
کنار زدن این رژیم معادل تلاش ماست برای عدم سقوط به قهقهرای پشت کردن به انسانیت.
کنار زدن این رژیم معادل تلاش ماست برای عدم سقوط به قهقهرای پشت کردن به انسانیت.
در هر کجا که پتانسیل مبارزاتی وجود دارد کار جمعی و سازمان یافته را آغاز کنیم و هدفمان روشن باشد: کنش.
برای تشکیل این جمع ها با افراد نزدیک و قابل اعتماد آغاز کنید و به تدریج به سوی نفرات قابل اطمینان جدید بروید. در ابتدا تعداد زیاد مهم نیست، کیفیت روابط میان نفرات اولیه مهم است.
بزرگترین ضرری که تحمل ما نسبت به رژیم می تواند داشته باشد این است که جمهوری اسلامی کشورمان را به نقطه ای برساند که دیگر آزاد کردن و یا نکردن میهن تاثیری بر آینده ی آن نداشته باشد. تا دیر نشده باید اقدام کرد.
هر نیرویی که بتواند در مسیر فعلی نقش مهمی را برای سازماندهی نیروهای داخل ایفاء کند دو کارکرد جنبش را پاسخ می دهد: از یک سو سازماندهی جنبش را تامین می کند و از سوی دیگر کاندیدای مناسبی برای شرکت در روند جایگزین سازی خواهد بود. رابطه ی سازماندهی و جایگزین سازی انتخابی و تزیینی نیست، یک پیوند ارگانیکی ضروری است.
آیا به هر شکلی می توان رژیم را پایین کشید؟ آیا بی برنامه می توان این کار را کرد؟ اگر نه به چه نوع برنامه ریزیی در این مورد نیاز داریم؟ ویژگی های چنین برنامه ای چه باید باشد؟ در این برنامه به این موضوع پرداخته شده است
می توانیم بنا به دلایل مختلف از کار «خودسازماندهی» طفره رویم و آرزو کنیم که سرانجام مبارزه به پیروزی می رسد. در حالی که محال است. یک نیروی چند هزار نفره ی سازمان یافته قویتر از میلیون ها مردم فاقد هرگونه سازماندهی هستند.
اگر می خواهیم در شرایطی که رژیم به سوی چندپارگی و درگیری های درونی خود پیش می رود به قدرتی سرنوشت سازی دست پیدا کنیم، راه آن مشخص است: همکاری با یکدیگر، نزدیک شدن به هم و افزایش همیاری از طریق «خودسازماندهی مردمی» در دانشگاه ها، ادارات، کارخانه ها، محلات، مدارس و غیره.
برنامه ریزی شده یعنی به صورت سازمان یافته از طریق کار جمعی در محل کار و زندگی. استفاده از هر فرصت لازم است. بیایید برای کار جمعی و سازمان یافته دست در دست هم بگذاریم.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes