خودرهاگران: مبارزه، کار همگان نیست. کار انسان های با وجدان و آگاه است.
وقتی توانستیم تکلیف خود را با مبارزه و مسئولیت های آن روشن کنیم می توانیم در مورد نقش دیگران اظهار نظر کنیم.
وقتی توانستیم تکلیف خود را با مبارزه و مسئولیت های آن روشن کنیم می توانیم در مورد نقش دیگران اظهار نظر کنیم.
تا زمانی که پایمان روی اخلاق و ارزش جان و کرامت انسان محکم نباشد، یا رژیم جمهوری اسلامی را تحمل می کنیم و یا رژیمی مشابه را جایگزین آن می کنیم.
اگر نیروهای مردمی بتوانند از عنصر سازماندهی برخوردار باشند در این صورت قدرت برتر را به دست خواهند آورد. پس، آن چه نیاز داریم تا شرایط را به سود جنبش آزادیخواهی تغییردهیم کار بر روی «سازماندهی» مبارزان ایرانی است
سرنگونی رژیم کنونی هدف نیست، مرحله ای است د ر مسیر طولانی دستیابی به مقصد. هدف نهایی ساختن جامعه ای است انسانی.
برای سازمان خودرهاگران سرنگونی رژیم ضد بشری کنونی پایان کار نیست، آغاز کار است.
وقتی من و شمای ایرانی، در داخل یا خارج، در همین سال 1390، اراده می کنیم که با رهایی از بندهای درون، که ما را ضعیف و ناتوان جلوه می دهد، آغاز گر حرکت درچنین مسیری باشیم و به خودباور داشته باشیم، می توانیم حدس بزنیم که روزی در جایی از این هستی بیکران، وجدان ما شاد و شعور ما مفتخر خواهد بود که در ساختن آن جهان پرشکوه نقشی داشته است.
مبارزه اکثر ایرانیان با رژیم : 99 % حرف و 1% عمل. مبارزه لازم برای سرنگونی رژیم: 1% حرف و 99% عمل. روش های کاهش این فاصله زیاد است، اما همه ی این راه ها و روش ها یک پیش شرط دارد. این که بخواهیم. […]
اگر توده ها خودسازماندهی نکنند و اپوزیسیون هم به سازماندهی نپردازد، رژیم را چه نیرویی می خواهد سرنگون کند؟ آیا حلقه گمشده ی مبارزه در طول سی سال گذشته نبود یا کمبود سازماندهی نیست؟ آیا وظیفه ای مبرم تر از این در مقابل اپوزیسیون قرار […]
کارگر و دانشجو و کارمند و معلم چگونه باید بدانند که روش مناسب برای سرنگون سازی این رژیم غارتگر و آدمکش کدام است؟ آیا این وظیفه ی اپوزیسیون نیست که این آگاهی و آموزش های جزیی مربوط به این روش را میان مردم پخش کند؟ […]
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes