در هیچ کجای تاریخ و در هیچ جامعه ای صد در صد جمعیت برای تغییر و دگرگونی بپا نمی خیزد. این کار همیشه به وسیله درصد کوچکی آغاز می شود و به تدریج گسترده می شود. آن چه مهم است این است که آن درصد کوچک پذیرای مسئولیت نقش خود شود.
در صورتی که با حمله مواجه شویم می توانیم از جمع های سازماندهی شده برای تمام کردن کار رژیم و به عهده گرفتن کنترل اوضاع استفاده کنیم و اگر حمله ای در کارنباشد می توانیم از سازماندهی خود برای مبارزه با رژیم بهره ببریم.
دوباره تکرار می شود که این نوشته برای ترس و وحشت آفرینی نیست و تنها وضعیت و شرایط کشوررا بررسی کرده و در صورت بروز جنگ راه بهره برداری از آن را به سود مردم پیشنهاد می کند. آرزویمان اینست که با همت و عملکرد جوانان و زنان و مردان ایرانی رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی پیش از وقوع هر نوع جنگ و کشتار ویرانی سقوط کرده و آزادی، بدون دخالت بیگانه و بدست خودمان به خودمان هدیه گردد. به امید آن روز.
یگانه راه مناسب برای ساختن دمکراسی اقدام از پایین است. توسط تغییر فرهنگی افراد و بنای مشارکت اجتماعی میان مردم. با تکیه بر زیرسازی و ایجاد پایه های عمیق اجتماعی است که می توان دمکراسی واقعی را به وجود آورد.
یک بار که روند جنگ آغاز شود چیزی جلودارش نخواهد بود. به یاد آوریم تظاهرات یک میلیون نفری مردم در اروپا را برای جلوگیری از آغاز جنگ در عراق در سال 2003.
این که این شرایط به فروپاشی آن منجر شود و از دل آن بتوان رژیم را به سرنگونی کشاند بستگی مستقیم به هشیاری مردم و کسب آمادگی آنها برای این کار دارد. لازمه ی اصلی این کنشگری سازماندهی است، یعنی کار جمعی برای آموزش، کسب آمادگی و عمل.
اپوزیسیون در معنای واقعی آن مجموعه ای است از نیروهای متفاوت سیاسی که برای یک هدف مشترک همسویی می کنند و دارای برنامه و توان عملی در جهت تغییر رژیم می باشند.
میلیون ها ایرانی در حال رفتن به زیر خط فقر یا خط فقر مطلق هستند. وضعیت اقتصادی به زودی یک بحران اجتماعی تمام عیار ایجاد خواهد کرد. باید آماده باشیم.
آنها باید فن سازماندهی را آموزش دهند. یعنی به مردم روش های خودسازماندهی اجتماعی را بیاموزند، این که چگونه باید جمع های شهروندی را شکل داد، چگونه باید اتحادیه و شورا و انجمن ساخت، چگونه باید شوراهای محلی درست کرد و یا شبکه های اجتماعی را سازماندهی کرد.
Copyright © 2025 | WordPress Theme by MH Themes
