قذافی را فرهنگ قذافی کشت – کورش عرفانی
آماده باشیم تا در ایران، چرخه ی خشونت را، پس از پایان کشیدن رژیم آدمکش جمهوری اسلامی، به هوشمندانه ترین طریق ممکن کند و بعد متوقف سازیم.
سازمان یافته
مردم چگونه می توانند از بند استبداد رها شوند؟
در سطح فردی نیاز به رهانیدن خود از بندهای درون ذهن است. و در سطح جمعی نیاز به کار گروهی با همدیگر به صورت سازمان یافته.
قدرت اجتماعی چیست؟
قدرتی است که مردم به واسطه ی ساختن نهادهای سازمان یافته ی اجتماعی مانند شورای محله، اتحادیه های صنفی یا انجمن شهروندان به دست می آورند.
خودرهاگران: با استفاده از خرد، اخلاق مداری و سازماندهی می توانیم
تا زمانی که در یک جامعه عده ای از افراد به طور آگاهانه، مصمم و سازمان یافته اقدام به تلاش برای تغییر نکنند هیچ تغییر مثبت و مهمی در آن جامعه روی نخواهد داد. این درس تاریخ است.
خودرهاگران: مبارزه ی سیاسی یعنی کار کردن برای سرنگون سازی رژیم به طور مادی.
نشستن پای کامپیوتر و جلوی تلویزیون و سر خود را به موضوعات سیاسی گرم کردن مبارزه نیست. مبارزه یعنی آن چه به طور عملی دشمن را تضعیف کرده و به نابودی نزدیکتر می سازد.
گفتم و گفت: شورش مردم گرسنه در راهست، چه کار کنیم؟
شورش یک حرکت کور و عصبی است. وقتی این گروه ها تشکیل شده باشند وارد عمل می شوند و شورشی ها را به سوی حرکت های بهتر و هدفمندتر هدایت می کنند
خودرهاگران: نجات ما در گرو کار جمعی سازمان یافته، منظم و هدفمند.
کار جمعی و سازمان یافته یکی از راهکارهای نجات ما از دست رژیم ضد مردمی کنونی نیست، تنها راهکار موثر است. باقی آن سرگرمی و خودفریبی است.
خودرهاگران: آن چه در مردم باور نسبت به قدرت خویش پدید می آورد کار عملی است.
با مشاهده ی عمل مادی کنشگران سیاسی است که مردم عادی می فهمند چه قدرت عظیمی در آنها موجود است و با آن چه ها که نمی توان کرد. وقتی باور به قدرت خویش در مردم شکل گرفت، توده ها قادر به هر کاری هستند و دیوار انفعال و ترس فرو می ریزد.
راه پایان بخشیدن به انفعال اکثریت جامعه
در هر کجا که پتانسیل مبارزاتی وجود دارد کار جمعی و سازمان یافته را آغاز کنیم و هدفمان روشن باشد: کنش.