شهر نشینی

در موقعیتی که هیچگونه رفتار و تشکل مدنی وجود خارجی ندارد، رهبریت و یا به صورت صحیح تر، سوار شدن بر رهبریت فکری ملت را بعهده گیرد. و دقیقاً همینجاست که سلطان پرستی عشیره ای با مقدس پرستی و اسطوره پرستی مذهبی امتزاج پیدا نموده و در کنار یکدیگر تبدیل به پدیده ای واحد میشوند.