شورش

حالت ایده آل برای حرکت همان اعتصاب هاي گسترده و سراسری می باشد ولي برای آغاز آن، بايد حس نافرمانی مدني و عدم همکاري در مردم بيدار شده و به آن عمل گردد تا اثرات آن بر رژیم مشهود بوده و با درمیان آوردن مسائلی که کارگران و کارمندان و طبقات دیگر اجتماع را تحریک مي کنند اعتصاب های عمومي را آغاز و همه گیر نمود. زماني که تاثیر روانی (وحشت از خشونت) و ایده ئولوژیکی (مذهب) رژیم، که آن را فاکتورهاي غیر ملموس می ناميم،

در مراحل آغازین مبارزه، عملياتي ویژه و نمادین( سمبوليک)، تک تک و یا بصورت متداخل و پیگیر مي توانند بسيار مفید باشند. این عملیات و یا مقاومت ها در صورت لزوم می توانند به طور سمبولیک بوده و فقط هدف نشان دادن انزجار مردم از رژيم را برای رسیدن به هدفهای متعاقب داشته باشند. این روش ها باید کلا در گیر با مسائل روزمره اجتماعی، اقتصادی و یا سياسی باشند. به طور مثال اعتراض به دخالت شوراي نگهبان در امری به خصوص و یا کمبود بنزين و گرانی برق و غیره.

پشتیبانی مادی باید از طريق تشویق ثروتمندان داخلي به کمک به مبارزین داخلی از راه رساندن پول به اعتصاب کنندگان و کارگران و کارمندانی که به خاطر حضور در صحنه مبارزه دستمزدی نگرفته و بدون داشتن امکان ادامه زندگي خود و بستگانشان قادر به ادامه مبارزه نیستند و همچنين با گرفتن پشتيباني مالي از ایرانيان خارج از کشور که توانائي کمک کردن در گستره بزرگي را دارند و همچنین کمک خواهی از سازمانهای خیريه و بنیادهای مختلف طرفدار آزادی و دموکراسی ، به منظور همان کمک رسانی به مبارزین در صحنه انجام شود.