خودرهاگران: سازماندهی کنید، کار جمعی کنید.
اگر آزادی می خواهید، اگر پایان ذلت و بردگی را می خواهید، اگر نابودی رژیم جهل و جنایت را می خواهید، سازماندهی کنید، کار جمعی کنید.
اگر آزادی می خواهید، اگر پایان ذلت و بردگی را می خواهید، اگر نابودی رژیم جهل و جنایت را می خواهید، سازماندهی کنید، کار جمعی کنید.
وجود جمع های چند نفره که به طور غیر علنی در کارخانه و اداره و دانشگاه تشکیل می شود اجازه می دهد که در مواقع لازم علنی شوند و به هم پیوندند و قدرت مهمی را نشان دهند.
روشنفکر کسی ست که غم دوران دارد و از اینرو باید به مشکل عصر تاریخی خود بپردازد، و در هر دوره این مشکل متفاوت مینماید. مسئله اصلی دوران ما در ایران امروز “گذر از استبداد دینی” ست. مقوله “گذر” در اینجا هم سیاسی و هم فلسفی است و نقد قدرت و دین را توامان در بر می گیرد. همینجاست که جایگاه فیلسوف از روشنفکر جدا می شود. اگر این فاصله وجود نداشت، مارکس نمی گفت: فیلسوفان جهان را تفسیر کردند، حال آنکه باید آنرا تغیر داد! پس روشنفکر نمیتواند تنها مفسر دوران باشد، اگر اینگونه باشد، نقش روشنگری و آگاه سازی اجتماعی نخواهد داشت.
از ترس و وحشت ماست که رژیم یکه تازی می کند. به دلاوری و جسارت روی آوریم.
در این میان بدیهی است که مخالفان نظام می توانند منتظر فرصت هایی استثنایی باشند که بهره بردن از آنها نیازمند سازماندهی، برنامه ریزی و کسب آمادگی از قبل دارد.
یک اصل: انسان مداری: انسان برتر از هر پدیده ی دیگری است. یک هدف: مردمسالاری : مردم جامعه را در سطح خرد و کلان مدیریت می کنند.
یک راه: قدرت اجتماعی: تقویت مشارکت سازمان یافته ی مردم آگاه.
گفته شده که آزادی بدون پرداخت بهای آن هرگز به دست نمی آید. هیچ نیرویی از بیرون برای آزاد کردن مردم ایران نخواهد آمد و ایرانیان باید یاد بگیرند که چگونه و به چه نحوی خود را آزاد سازند. مسلما اين آزادی به آسانی به دست نخواهد آمد، ولي چنانچه مردم موفق شده و آن را به دست آورند، لازم است پيش بينی های دقیق و لازم به دست افراد با ايمان به آزادي، در وضع قوانين و اجرای آنها به عمل آید، تا هرگز اجازه داده نشود در زمانی دیگر، دیکتاتوری دیگر، این کالاي گران بها را که با پرداخت هزينه اي سنگین بدست آمده است، دوباره از ما بگیرد
در مجموع نتيجه گيري می شود که در عملیات موفق بر علیه رژيم ديکتاتوری، لازم است که به وسيله نافرمانی مدنی و عدم همکاري، پایه های قدرت رزيم را تضعیف نموده و مسلما با عدم دسترسی به منابع قدرت مورد نیاز براي مقابله و سرکوبی مردم، این پايه هاي قدرت متزلزل و سست شده و در نهايت فرو خواهند پاشید. از اين رو در طرحريزي استراتژيکی نا فرمانی مدني ، هدفهای اصلی بايد همان منابع قدرت رژیم باشند.
حالت ایده آل برای حرکت همان اعتصاب هاي گسترده و سراسری می باشد ولي برای آغاز آن، بايد حس نافرمانی مدني و عدم همکاري در مردم بيدار شده و به آن عمل گردد تا اثرات آن بر رژیم مشهود بوده و با درمیان آوردن مسائلی که کارگران و کارمندان و طبقات دیگر اجتماع را تحریک مي کنند اعتصاب های عمومي را آغاز و همه گیر نمود. زماني که تاثیر روانی (وحشت از خشونت) و ایده ئولوژیکی (مذهب) رژیم، که آن را فاکتورهاي غیر ملموس می ناميم،
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes