خودرهاگران: برای شکستن زنجیرهای بردگی اراده کنیم
با در نظر گرفتن خود چون حلقه ای در زنجیره ی تاریخ ایران می توانیم به نقش خود در تغییر مسیر سیاه تاریخ کنونی ایران پی بریم و با دلاوری و آگاهی مسئولیت خویش را در این باره بر عهده بگیریم.
با در نظر گرفتن خود چون حلقه ای در زنجیره ی تاریخ ایران می توانیم به نقش خود در تغییر مسیر سیاه تاریخ کنونی ایران پی بریم و با دلاوری و آگاهی مسئولیت خویش را در این باره بر عهده بگیریم.
در جهان پر از ستم، مبارزه شاید یگانه ابزار معنا بخشیدن به زندگی باشد.
مبارزه ی ما قبل از هر چیز برای انسانیت است.
آرزوی آزادی باید در قامت سازمان یافته ی خود بروز کند. هر که آزادی می خواهد باید سازماندهی کند. می توان با آرزوی آزادی مرد اما به آن دست نیافت، اگر سازماندهی برای دستیابی به آن نباشد.
اما ضعف وافعی در درون ماست، آن جا که به خود باور نداریم، آنجا که به سان یک فرد بالغ مسئولیت هایی را که آگاهیمان در مقابل ما قرار می دهد نمی پذیریم، آن جا که بر منفعت پرستی و مصلحت گرایی خویش غالب نمی شویم، آنجا که حتی سر خود را کلاه می گذاریم و برای انفعال خویش هزار بهانه و توجیه می تراشیم.
اپوزیسیون در معنای واقعی آن مجموعه ای است از نیروهای متفاوت سیاسی که برای یک هدف مشترک همسویی می کنند و دارای برنامه و توان عملی در جهت تغییر رژیم می باشند.
آنها باید فن سازماندهی را آموزش دهند. یعنی به مردم روش های خودسازماندهی اجتماعی را بیاموزند، این که چگونه باید جمع های شهروندی را شکل داد، چگونه باید اتحادیه و شورا و انجمن ساخت، چگونه باید شوراهای محلی درست کرد و یا شبکه های اجتماعی را سازماندهی کرد.
اگر ما نیز بخواهیم این خطا را بکنیم که برای رهایی از شر جمهوری اسلامی دست به دامان غرب شویم آینده ای تار و تباه برایمان تدارک خواهند دید. از همین حالا باید به کشورهای غربی بفهمانیم که ما جز قطع حمایت از رژیم هیچ چیز از آنها نمی خواهیم. هیچ چیز.
نشستن پای کامپیوتر و جلوی تلویزیون و سر خود را به موضوعات سیاسی گرم کردن مبارزه نیست. مبارزه یعنی آن چه به طور عملی دشمن را تضعیف کرده و به نابودی نزدیکتر می سازد.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes