مخاطبان

با دامن زدن به این نکته که رژیم استحاله پذیر است و اگر ما «مقاومت مدنی» کنیم همه چیز درست می شود. زمان زیاد مهم نیست.

با گفتن این که هر گونه مقاومتی از جانب مردم مصداق «خشونت» است و نباید در مقابل دژخیم ایستادگی کرد.

با گفتن این که به هر روی تغییر باید از درون رژیم بیاید و بخش هایی از آن می توانند دمکرات و اهل آزادی باشند.

از طریق ایجاد این باور که ما اگر کتک بخوریم رژیم در نهایت می آید پای میز مذاکره و قدرت را به ما واگذار می کند.

از طریق نداشتن جرات برای به کار گیری واژه «براندازی» برای رژیمی که می خواهد مخالفانش را بربیاندازد.

از طریق گفتن این که رژیم می تواند بزند و بکشد، ولی اگر ما مقاومت کنیم می شود «خشونت».

از طریق گفتن این که ما باید کتک بخوریم و شکنجه و کشته شویم، اما دم نزنیم و از خود دفاع نکنیم.

از طریق گفتن این که از طریق یک «رفراندم» رژیم قدرت را به مخالفان خود واگذار کرده و آخوندها به مساجد و پاسدارها به پادگان باز می گردند.

از طریق گفتن این که رژیم آدمکش و جنایتکار جمهوری اسلامی را می توان با «روش های مسالمت آمیز» پایین کشید.