بخش کوچکی از این یک درصد نیرویی است که به راستی می توانید در آغاز کار روی آن حساب کنید و به تدریج افزایش می یابد. باید به آنها ضرورت کار سازمان یافته راتوضیح داد، فن سازماندهی را آموزش داد و به هر طریق ممکن از آنها حمایت مادی و غیر مادی به عمل آورد. دوم این که در اپوزیسیون باید تولیدکنندگان ادبیات سیاسی و کنشگران سیاسی را از هم تفکیک کرد.
هر دو. خودرهاگری از یک سو به معنای بریدن بندهای ستم پذیری درون است و دیگری پاره کردن زنجیرهای ستمگری بیرونی .
نیروی حفاظت کننده از مسئولیت هماهنگی برخوردار است که در چهار طرف تظاهرات حضور دارند. هر طرف (چپ، راست، عقب و جلو) یک و در صورت بزرگی تظاهرات چندین مسول هماهنگ کننده دارد. افراد نیروهای حفاظت زیر نظر این هماهنگ کننده ها عمل می کنند.
این بار یا به خیابان نمی آیم، یا اگر آمدم از خود دفاع می کنم. این بار نمی گذارم عده ای با شعارهای دروغین سرم را کلاه بگذارند و مرا گوشت جلوی گلوله کنند تا از بالا برای قدرت چانه زنند. این بار می آیم […]
به این ترتیب شاید زیاد اغراق نباشد که بگوییم جنگ آغاز شده است، بدون اعلام و بدون به رسمیت شناخته شدن از جانب دو طرف. برای کشورهایی که در تدارک حمله ی اصلی هستند
هر جامعه ای که مجبور باشد بخشی از اعضای خود را به زندان کشد جامعه ای است ناقص و مسئله دار. یک جامعه ی انسانی نیاز به زندان نخواهد داشت. وقتی نظام اقتصادی عدالت را نهادینه کند، نظام سیاسی برآیند حضور مردم در مدیریت […]
وقتی با هم همبسته باشند، وقتی سازمان یافته و جمعی عمل کنند می توانند اعتراضات و اعتصابات و تظاهرات و تجمعات برگزار کنند. به طور روزانه در همه جا و به طور وسیع و گسترده. این فشار دولت را وادار به شکست خواهد کرد.
روشنفکر باید به زبان توده ها سخن گوید، باید به زبان آشنای مردم، ساده، به تصویر کشیده شده و برخوردار از تمثیل و بار احساسی صحبت کند.
آن نیرویی در کوتاه مدت بر حرکت توده ها سوار می شود که بتواند با منطق و زبان متناسب با فهم تجربی-احساسی توده ها با آن ها ارتباط برقرار کند و در ایشان انگیزه و امید پدید آورد.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
