شانزده آذر: فرصتی دوباره
16 آذر امسال نیز فرصتی دوباره است تا دانشگاه، طبیعت غیرقابل گریزش را نشان دهد و کم و بیش نشان خواهد داد اما در این مسیر با موانعی روبروست که در زیر به آن خواهیم پرداخت.
16 آذر امسال نیز فرصتی دوباره است تا دانشگاه، طبیعت غیرقابل گریزش را نشان دهد و کم و بیش نشان خواهد داد اما در این مسیر با موانعی روبروست که در زیر به آن خواهیم پرداخت.
در هر کجا که می تواند جمعی را تشکیل دهید و به کار تیمی مشغول شوید: در مدرسه، در دانشگاه، در کارخانه، در محله، در اداره و…
دمکراسی به دست آوردنی نیست ساختنی است. برای ساختن دمکراسی، سرنگون کردن رژیم فقط یک گام مقدماتی است. اصل کار بعد از آن شروع می شود.
تظاهر کنندگان باید به گروه های کوچک و نزدیک به هم تقسیم شوند. هیچ فردی نباید تنها بیافتد. هیچ کس نباید فقط به فکر خود باشد. افراد باید هوای همدیگر را داشته باشند. با هم تماس بصری و هماهنگی داشته باشند.
روش هایی می گویند که مردم در تظاهرات خیابانی برای دفاع از خود به کار می گیرند. در این رزم به دشمن سرکوبگر فرصت داده نمی شود که به شکار و سرکوب تظاهرکنندگان بپردازد.
بخش کوچکی از این یک درصد نیرویی است که به راستی می توانید در آغاز کار روی آن حساب کنید و به تدریج افزایش می یابد. باید به آنها ضرورت کار سازمان یافته راتوضیح داد، فن سازماندهی را آموزش داد و به هر طریق ممکن از آنها حمایت مادی و غیر مادی به عمل آورد. دوم این که در اپوزیسیون باید تولیدکنندگان ادبیات سیاسی و کنشگران سیاسی را از هم تفکیک کرد.
هر دو. خودرهاگری از یک سو به معنای بریدن بندهای ستم پذیری درون است و دیگری پاره کردن زنجیرهای ستمگری بیرونی .
موفقیت در یافتن زمینه های کار مشترک از طریق بحث و گفتگو یکی از نشانه های توانایی فرد یا تشکل برای وارد شدن به یک فرایند دمکراتیک می باشد. در غیر این صورت نباید به صرف حرف و قول و شعار بسنده کرد.
در شرایط کنونی که هر روز به احتمال یک جنگ خانمانسوز نزدیک می شویم هر ساعت از زمانی که در اختیار ماست مهم است، آن را بیهوده هدر ندهیم. این ها می تواند آخرین روزها و آخرین ساعت ها برای نجات ایران و ایرانی باشد.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes