آموزش خودسازماندهی برای اعتراضات آینده
تحلیلی از دفتر تولید سازمان خودرهاگران
18 فروردین 1390
سال 1390 در شرایطی آغاز شده است که بودجه ی دولت برای دو ماه بیشتر تعیین نشده است. بسیاری از کارگران از همین نیمه ی اول فروردین اعتراضات را در واحدهایی مانند کیان تایر و پالایشگاه آبادان آغاز کرده اند، قیمت ها رو به افزایش است و قبض های گاز روی دست مردم مانده است. اعتراضات به صورت جسته و گریخته آغاز شده است اما انتظار می رود که به زودی ابعاد تازه ای به خود بگیرد. در شرایط کنونی بدیهی است که هیچ کس چشم انداز روشنی برای آینده ی اقتصادی کشور نمی بیند. بخصوص این که تحریم ها ادامه دارد و امکان افزایش آن نیز هست.
افزایش قیمت طلا و دلار یکی دیگر از محورهای اصلی نگرانی ها در شرایط کنونی است. اگر دولت قادر نباشد قیمت دلار را مهار کند قیمت بسیاری از کالاهای وارداتی بازهم افزایش خواهد یافت و تورم می تواند ابعادی بی سابقه به خود بگیرد. هم چنین نبود سرمایه گذاری های داخلی و یا خارجی می رود که بسیاری از صنایع را با مشکلات عمده ای روبرو کند. این امر بخصوص در زمینه صنعت نفت آشکار است. جایی که همسایه ی غربی ایران، عراق، در حال افزایش بی سابقه ی تولید خود در زمینه تولید و صدور نفت است و این به معنای پشت سر قرار دادن ایران در این زمینه است. ایرانی که به زودی بخش مهمی از تولید خود را باید فقط به نیازهای داخلی اختصاص و از صادرات خویش بکاهد. چیزی که به معنای کاهش درآمدهای ارزی دولت خواهد بود. آن هم درست زمانی که دولت بودجه سال 90 خود را باز هم هر چه بیشتر به نفت وابسته کرده است.
این شرایط وخیم اقتصادی می رود که نا آرامی های اجتماعی را در بر داشته باشد. در این شرایط بدیهی است که وجود بخش های سازمان یافته در درون جامعه می تواند برای هدایت و سمت و سو دادن به اعتراضات آتی نقش آفرینی کند. به همین دلیل بد نیست که کنشگران سیاسی و نیز فعالان و سازمان های کوشا در پی آن باشند تا با تقویت سازماندهی در میان مردم آنها را برای بهره برداری از موقعیت استثنایی امسال آماده سازند. سالی که اقتصاد درهم شکسته ی رژیم و اختلافات داخلی آن همراه با انزوای بین المللی و نبود مشروعیت اجتماعی می تواند سالی سرنوشت ساز باشد.
در سال 1390 بستر مادی برای یک قیام اجتماعی فراهم خواهد شد. می ماند که آیا مردم آماده اند یا خیر. این آمادگی هم در روحیه است و هم در عنصر سازماندهی. یعنی مردم باید هم از حیث روانی برای قیام آماده باشند و هم بدانند که چگونه باید از پس نیروهای دشمن، یعنی نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی، برآیند. در این راستا سازماندهی اعتصابات هم ضربه ی بزرگی به رژیم است و هم یک تمرین عملی برای تقویت همبستگی و به پیش بردن مبارزه در مسیر درست. مسیری که مردم را به هم آشتی داده، فن سازماندهی را آموزش می دهد، تمرین و تجربه ی بزرگی محسوب می شود و در نهایت روحیه ی جمعی را برای تسخیر پایگاه ها و مراکز حکومتی فراهم می آورد.
سازمان خودرهاگران در این سال جدید تکیه خود را بر دو عنصر خودآگاهی و خودسازماندهی قرار می دهد. یعنی رفتن به سمت آگاه ساختن قشرهای ناآگاه و آموزش سازماندهی به آنها که می خواهند کار سازمان یافته انجام دهند. ما در پی آن هستیم تا این آموزش ها را با ابزار مختلف به سوی مردم و به طور مشخص به سوی کنشگران جنبش ببریم تا بتوانند با تکیه بر این آموزش ها از حالت پراکنده و ندانم کاری بیرون بیایند و به سوی حرکت های هدفمند و مشخص بروند.
ما از تمامی ایرانیانی که می توانند و می خواهند در عرصه آموزش خودسازماندهی به مردم فعالیت کنند دعوت می کنیم تا در این زمینه با ما همکاری کنند.