استراتژی سرنگون سازی به زبان ساده

استراتژی سرنگون سازی به زبان ساده

کاری از دفتر تولید سازمان خودرهاگران

—————————————–

یکی از سوالاتی که بسیار مطرح می شود این است که چه نیرویی یا چه بخش هایی از جامعه قرار است که این رژیم را از قدرت پایین بکشد. می گویند: آقا مردم ترسو هستند، مردم نشسته اند پای فارسی وان سریال تماشا می کنند، مردم سرشون توکار خودشون است، مردم به این وضع عادت کرده اند و ….

به این ترتیب پس کی قرار است که رژیم را پایین بکشد؟

در پاسخ به این سوال باید گفت که در هیچ کجای دنیا نبوده است که تمامی ملت در یک حرکت که منجر به تغییر شود شرکت داشته باشند. مکانیزم حرکت اجتماعی، آن گونه که تجارب متعدد نشان می دهد به این گونه است:

یک جریان سیاسی شروع به سازماندهی یک اقلیت علاقمند در جامعه می کند،

آن جمع سازماندهی شده یک حرکت مستمر مبارزاتی را آغاز می کند،

آن حرکت مبارزاتی به تدریج بخش عظیم و منفعل جامعه را به اعتراضی گری می کشاند،

ترکیب اکثریت معترض و جمع سازماندهی شده منجر به یک قیام برای پایین کشیدن قدرت حاکم می شود.

این الگو به صورت کمابیش مشابه در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار گرفته و به همین دلیل نیز جامعه ی ایرانی نمی تواند یک استثناء باشد. دلیل شکل گیری این الگو از ذات نظام های دیکتاتوری حاکم بر این کشورها بر می آید. در نظام های دیکتاتوری:

1.       کار آزاد سیاسی ممنوع است، پس نمی توان توده ها را سازماندهی کرد،

2.       همیشه اقلیت کوچکی وجود دارد که می خواهد با وجود دیکتاتوری دست به مبارزه بزند،

3.       برای موثر بودن این اقلیت باید به صورت سازمان یافته عمل کند،

4.       توده ها که به واسطه تسلط فرهنگ استبدادی ناامید و بی اعتماد هستند فقط با عمل مشخص بیدار می شوند،

5.       آن اقلیت کوچک از طریق کنش خود توده ها را آگاه ساخته و به سوی خودسازماندهی و کنشگری هدایت می کند

6.       وقتی توده ها از انفعال به کنش درآیند آن اقلیت می تواند این پتانسیل را به سوی یک قیام برانداز هدایت کند.

در جامعه ی ایرانی این قانومندی به خوبی عمل می کند. جنبش سبز نشان داد که یک اقلیتی در دل جامعه آماده ی فعالیت و تلاش مبارزاتی هستند. حال این سوال مطرح می شود که آیا این اقلیت می تواند سازمان یابد. پاسخ این است است که بلی، به شرط آن که یک جریان سیاسی در صدد آن باشد که زمینه های نظری، آموزش و عملی این سازماندهی را فراهم سازد و روی آن کار و تبلیغ کند. آیا در حال حاضر این جریان در ایران وجود دارد؟ بلی، چندین تشکل سیاسی بیرون کشوری و درون کشوری در حال تلاش برای سازماندهی آن اقلیت هستند. سازمان خودرهاگران یکی از این تشکل هاست که از طریق اینترنت، برنامه ی تلویزیونی و نیز تماس های مستقیم به امر سازماندهی کنشگران جنبش یاری می رساند.

بدیهی است که با سازمان یافتن این اقلیت کنشگر و نیز همزمان با آن کار آگاه سازی توده ها انجام می شود.

به طور موازی شرایط عینی نیز در کار فوق موثر است. وخامت اوضاع اقتصادی و اجتماعی و بن بست سیاسی به تدریج بخش بیشتری از جمعیت را به سوی نارضایتی می راند. این نارضایتی انباشته شده و در صورتی که فعالان سیاسی از آن به درستی بهره برند تبدیل به اعتراضات اجتماعی می شود. با گسترش و اوج گیری این اعتراضات به سوی آن می رویم که شاهد بروز فرصتی برای یک قیام همگانی باشیم، در صورت بروز این قیام نیروهای سازمان یافته قادر خواهند بود نیروهای مردمی قیام کننده را به سوی تسخیر مراکز حکومتی و خلع رژیم به پیش برند.

پس از خلع قدرت از حاکمیت بخش سازمان یافته ی جنبش با یاری مردم باید مدیریت کشور را در اوضاع حساس دوران گذار به دست گیرد و شرایط را برای برگزاری انتخابات آزاد فراهم سازد.

پس خلاصه کنیم:

1)      یک جریان سیاسی – که متشکل از سازمان ها و تشکل های متعدد می تواند باشد – به امر مهم سازمان دهی نیروهای کنشگر می پردازند.

2)      نیروهای کنشگر سازمان یافته و می توانند درون جامعه جو مبارزاتی را فعال سازند.

3)      به واسطه تلاش های مبارزاتی نیروهای سازمان یافته توده های ناراضی به اعتراضات اجتماعی دست می زنند.

4)      اعتراضات اجتماعی گسترش یافته و به واسطه ی سرکوب به سوی یک قیام همگانی در می آید.

5)      در زمان بروز قیام نیروهای کنشگر قیامگران را به سوی خلع قدرت هدایت می کنند.

6)      با خلع قدرت از حاکمیت نیروهای سازمان یافته و مردم در مدیریت اوضاع جاری کشور نقش می آفرینند.

این نوشته تلاش کرد تا نشان دهد که داشتن یک استراتژی برای جنبش و وضعیت فعلی ایران از دل واقعیت های جامعه بر می آید و تدوین کار چندان پیچیده ای نیست. اما آن چه دشوار است عمل کردن به این استراتژی است.

سازمان خودرهاگران تشکلی است در مسیر اجرای این خط استراتژیک که تکیه خود را نه بر قدرت های خارجی و یا حمایت های مشکوک و مردود، بلکه بر شکل دهی بر قدرت اجتماعی گذاشته است، یعنی قدرت سازماندهی شده ی مردم آگاه. برای این منظور می توان با ترکیب نیروهای فعال داخل و خارج از کشور به اجرای این طرح اقدام کرد.

در این مسیر هر ایرانی فعال و باورمندی می تواند با ما همراهی کند.

تماس: tamas@khodrahagaran.org

تلفن:

۱-۲۱۳-۲۲۱-۱۳۴۰