بیست و چهار میلیون ساعت وقت مردم در ماه در امامزاده ها به هدر می رود

بسیاری می پرسند چرا شما می گویید سازمان خودرهاگران یک تشکل سیاسی-فرهنگی است. مگر چنین چیزی هم می شود، یا سیاسی هستید یا فرهنگی. پاسخ ما این است که کار سیاسی در جامعه ی ایران بدون توجه به واقعیت های فرهنگی و کار فرهنگی در ایران بدون توجه به نقش سیاست در جامعه ناممکن است. بنابراین باید به هر دو پرداخت و روابط علت و معلولی آن ها را دریافت.

برای ارائه یک دلیل اجازه بدهید به خبری جدید نگاه کنیم: معاون بقاع، اماکن متبرکه و مساجد سازمان اوقاف و امور خیریه از وجود بیش از هشت هزار امامزاده در کشور خبر داد. حجت الاسلام محمد غلامی افزود: از این تعداد، حدود 500 امامزاده، شاخص هستند و افزایش برنامه های فرهنگی در آنها نتایج بسیار درخشانی به همراه دارد. وی ادامه داد: منظور از امامزاده های شاخص، امامزاده هایی هستند که محل رجوع عمومی هستند و افراد زیادی در آنها حضور می یابند. این مسئول بیان کرد: وجود این تعداد امامزاده در کشور، فرصت بسیار خوبی را برای گسترش فعالیتهای معنوی و مذهبی در آنها فراهم می کند ضمن اینکه گسترش فعالیتهای فرهنگی در آنها نیز یک امر بسیار مطلوب است.»

بانگاهی به این خبر در می یابیم کار صرف سیاسی در جامعه ای که 8 هزار مرکز رسمی برای گسترش تفکر خرافه گرا و رویاپرداز وجود دارد نمی تواند خیلی آینده دار باشد. بیایید لحظه ای به ارقام مراجعه کنیم:
اگر تصور کنیم که هر روز به طور متوسط صد نفر به هر امامزاده سر می زند و برای این کار (رفت و آمد و زیارت) یک ساعت وقت می گذارد به معنای آن است که هر روز 800 هزار نفر به این امامزاده ها می روند. یعنی 800 هزار ساعت وقت در روز که برابر می شود با 24 میلیون ساعت وقت و کار در ماه. رژیمی که سراپای آن را بحران فراگرفته است برای سرنگون شدن نیاز به یک دهم این زمان کار مبارزاتی دارد تا سرنگون شود. اما می بینیم که به جای 240 هزار ساعت مبارزه گری این هشتصد هزار ایرانی ده برابر آن را برای قویتر کردن زنجیرهای تسلط
رژیم بر هستی و زندگی خود به کار می گیرند.
ما در این جا به موارد دیگر خرافه گری مذهبی مانند هیئت ها و مساجد و غیره چیزی نمی گوییم.
به نظر می رسد که این مثال کافی باشد تا بدانیم برخلاف تصور بسیاری از سیاسی کاران ما که سی سال است بر یک سری کارهای سیاسی و روبناگرا اکتفا کرده اند نیاز است به این که یک کارفرهنگی ریشه ای و اجتماعی همزمان با کار سیاسی روبنایی انجام شود. این آن کاریست که سازمان خودرهاگران می خواهد صورت دهد و از همه باورمندان به درستی این مسیر دعوت می کند که بیایند تا ما با هم حرکت کنیم.