“حمله به یکی، حمله به همه است” :قدرت اجتماعی در ویسکانسین
نوشته ی : جهانبخش
در حالی که جهانیان چشم به حرکتهای آزادی خواهانه مردم خاور میانه از تونس و لیبی و مصر تا یمن و بحرین دوخته اند، کاخ سفید واشنگتن از رژیم‌های منطقه میخواهد که خویشتن داری بخرج داده و با تظاهر کنندگان با مسالمت رفار کنند. این توصیه نه تنها برای رژیم‌های دیکتاتوری که شاید یاد آوری به سران دولت ویسکانسین نیز باشد که اعتراضات مردمی را تجربه می‌کند. این نوع برخورد مسالمت آمیز در ایالات متحده و دیگر کشور‌های دمکرتیک غربی برای بازیگران سیاسی و مردم شناخته شده است. زیرا که در سیستم‌هایی کمابیش خرد گرا درس‌های گران قیمت تاریخی فراموش نمی‌شود. آنها بهتر میدانند که مقابل مردم و قدرت اجتماعی نمیتوان ایستادگی کرد.
شورای معلمان Teachers Union ایالت ویسکانسین چند روزیست که به اعتراض به لایحه ی پیشنهادی فرماندار محافظه کار این ایالت به مجلس قانونگزاری دست به اعتصابات صنفی زنده اند. این لایحه ، حقوق قانونی اتحادیه های کارکنان بخش عمومی Public Sector Employees and Unions ایالت را محدود می‌کند. ویسکانسین یکی از قدیمی‌ترین ایالاتهایی است‌که مهد حرکتهای کارگری و کارمندی میباشد. در انتخابات نوامبر گذشته محافظه کاران توانستند اکثریت را در مجلس قانون گذاری به دست آورند.
حق مذاکره و چانه زنی جمعی Collective Bargaining Rights برای دفاع از حقوق صنفی کارگران و کارمندان بصورت یک سنت در ایالتهای مترقی تبلور قدرت اجتماعی مردم زحمتکش در دموکراسی امریکا میباشد.
اسکات واکر فرماندار و نیز قانونگزاران محافظه کار، دلیل این لایحه را کسر بودجه ایالت اعلام کردند ، ولی شوراها میگویند این کسر بودجه بدلیل کاهش مالیات بردارایی ثروتمندان بوجود آمده است. شوراها این اقدام را تلاش برای نابودی قدرت شوراها میدانند زیرا که آنان آمادگی خود را برای مذاکره و انعطاف در همکاری نسبت به کم کردن دست مزد‌ها اعلام کرده اند.
سناتور‌های لیبرال ایالت ، معروف به ۱۴-ویسکانسین که در مجلس در اقلیت و مدافع خواسته‌های شوراها هستند برای شکستن حد نصاب تشکیل مجلس مخفی شده اند زیرا که طبق آئین نامه ، مجلس میتواند آنها را .برای برگزاری جلسه فرا خواند. این سناتورها در نامه‌ای به فرماندار اعلام کرده ا ند که کارگران می‌پذیرند که در مورد بازنشستگی و افزایش مشارکت در بیمه بهداشتی موافقت کنند اگر او با حق مذاکره جمعی کارگران مصالحه کند.
این اعتصابات با در بست نشستن معلمان در مدیسون پایتخت ایالت آغاز شد، به دنبال آن مدارس تعطیل شده و دانش آموزان نیز به اعتصابات پیوستند. این اعتراضات با پیوستن انجمن کارکنان آتش نشانان Wisconsin Professional Firefighters Association و شورای پلیس Police Union توانست قدرت اجتماعی خود را در سطح جهانی به نمایش بگذارد. در جوامع دموکراتیک پلیس هم مانند دیگر کار کنان برای احقاق حقوق صنفی خود حق سازماندهی و ایجاد شوراها را دارند. این در حالیست که کارکنان حفاظت عمومی همچون شورای پلیس و انجمن آتش نشانان از این قانون مستثنی هستند. ملهون میشل مدیر انجمن آتش نشانان ویسکانسین می‌گوید “حمله به یکی، حمله به همه است”. وی دلیل همیاری انجمن خود با دیگر ارگان‌های کارگری را وظیفه حرفه‌ای میداند. “به عنوان آتش نشان و افسر پلیس ما نمیتوانیم ساکت و بی عمل نظاره گر باشیم. اگر آتشی در خانه است ما آتش را خاموش می‌کنیم، الان خانه حقوق کارگری در آتش است. اگر به هم بریزد دوباره با کمک برادران و خواهران آن را درست می‌کنیم.” در روز شنبه تعداد تظاهر کنندگان در مدیسون به بیش از ۸۰،۰۰۰ نفر رسید.
آنچه که میتوان از این زور آزمائی قدرت اجتماعی شوراها و قدرت سیاسی بیاموزیم کار کرد دموکراسی و خواسته‌های مردم عادی در استفاده از قدرت سازماندهی شده در زمینه احقاق حقوقشان است. در دموکراسی‌ها رودر رویی ارگان مدنی معلمان به صورت صلح آمیز ادامه پیدا می‌کند ولی در سیستم‌های دیکتاتوری که تحمل اینگونه کشمکش‌ها را ندارند به زور متوسل میشوند