- شرکت در این راهپیمایی و آن تظاهرات مهم نیست، مهم این است که بدانیم چرا شرکت می کنیم
- در یک جنبش دارای استراتژی هر حرکتی باید دارای منظوری باشد که به تحقق آن استراتژی کمک می کند، در غیر این صورت هدر رفته است
- بسیاری از خود می پرسند که آیا باید در تظاهرات روز قدس شرکت کنیم؟ اگر بلی چرا؟ اگر خیر چرا؟ پاسخ شما چیست؟
- راهپیمایی روز قدس نباید یک حرکت منزوی و جدا و بی آینده باشد، باید دانست قبل و بعد از آن چه کرد
- باید به پای حرکتی برویم که می دانیم در کلیت هدف ما که تغییر رژیم است درکجا قرار می گیرد، قرار است از این حرکت چگونه بهره برداری کنیم
- نمی توان هیچ گونه کار بسترسازی برای استفاده ی بهینه از روز قدس نکرد و بعد منتظر شد که در آن روز به واسطه ی حضور مردم معجزه شود. باید از قبل تدارک دید
- کسب آمادکی از قبل برای روز قدس یعنی بدانیم چگونه آن را به یک نمایش قدرت تبدیل کنیم، چگونه از آن یک نقطه ی عطف بسازیم
- این که مردم در خیابان های محل نماز جمعه روز قدس این سوی و آن سوی پراکنده شعاری بدهند فایده ای ندارد باید دست به یک حرکت جمعی قدرتمند زد
- یک حرکت جمعی قدرتمند در روز قدس به این معناست که بتوانیم کاری بکنیم که مراسم رسمی رژیم دچار اشکال شود، و این یعنی برهم زدن بساط نماز جمعه ی آنها
- باید راهکارهایی را بیابیم که اجازه دهد مخالفان نماز جمعه ی روز قدس را دچار اشکال کنند؛ به طریقی که در سیمای نظام پلید دیده شود و پخش مستقیم قطع شود
- باید نشان داد که فقط رژیم نیست که می تواند به جنبش هجوم آورد بلکه جنبش نیز می تواند به نهادها و مراسم رژیم هجوم آورد
- بخش کمی کاری جنبش در یک سال گذشته طی شد، این بار دوره ی کارهای کیفی و چشمگیر است
- حال که کاری کنیم یا نکنیم رژیم ما را می گیرد و حبس و شکنجه می کند، بگذار کاری کنیم کارستان. روی راهکارها بیاندیشیم، همفکری و تبادل نظر کنیم و آماده شویم
- تنها با شجاعت و تهاجم و جنگندگی است که پیروز می شویم، تعارف و ترس و مصلحت اندیشی را بگذاریم کنار
Comments are closed.
به دیدگاه من بایست در این روز ، ایرانیان در روز قد س به خیابان ها بیآیند و آنهم 1- با شعار ، ” نه غزه و نه لبنان جانم فدای ایران ” و 2- با گفتن وازه ” ایرانی ” ، برای بیداری هویت ملی در جامعه . .تاریخ خود بهترین گواه است ، ملتی که هویت نداشته باشد،جایگاهی در فردای بشریت نخواهند داشت . همه ما میدانیم که حکومت اسلامی در ایران مرده است و تنها نعش خود را نبرده است . واین نعش کشی تنها و تنها میتواند بر یک محور استوار باشد و آن محور تنها ، محور نام ” ایران ” و یا گفتن واژه ” ایرانی ” است و بس . ایران بدون نداشتن هویت ملی هیچگاه جایگاهی در جهان نخواهد داشت و جنبشهای آن شکستگی در خود خواهد داشت. .
I am continually invstigating online for articles that can facilitate me. Thank you!