خودرهاگران: درس های انقلاب تونس

برای جان همنوعان خود ارزش قائل شوید. (این حرکت به دنبال خودسوزی اعتراضی یک جوان بیکار آغاز شد.)
حضور طبقات محروم جامعه برای یک حرکت سرنوشت ساز ضروری است. (حرکت اعتراضی مردم از مناطق فقیر و حاشیه نشین آغاز شد.)
وقتی یکی از لایه های اجتماعی به میان می آید سایر قشرها باید او را همراهی کنند تا کار به نتیجه برسد ( پس از آغاز جنبش توسط لایه های محروم جامعه طبقه ی متوسط شهری به آنها پیوست.)
پس از به خیابان آمدن و آغاز جنبش حرکت را تا مراسم بعدی در تقویم تعطیل نباید کرد (مردم در طول سه هفته اعتراض مستمر و سه روز کامل پیاپی در خیابان کار حکومت را یکسره کردند.)
بهای مبارزه را چه سبک باشد چه سنگین با شجاعت باید پرداخت (در برخی از روزهای قیام تعداد کشته ها به دوازده یا چهارده کشته در روز می رسید، اما مردم فردا باز به خیابان ها برگشتند.)
حداقل هماهنگی و همسویی در میان نیروهای مختلف اجتماعی و سیاسی لازم است ( در طول مدت قیام نیروهای مختلف مخالف رژیم بن علی به طور هماهنگ و همسو عمل کردند و ساز نا موافق نزدند.)
دیکتاتوری های نظامی را با ژست و ادا و خیلی نرم نمی توان کنار زد (در این حرکت جوانان با دست خالی به مقابله ی عملی با نیروهای سرکوبگر پرداختند و به بستن نوار به مچ دست مشغول نشدند.)
سازماندهی حرف اول را می زند. (وجود یک اتحادیه ی کارگری پر قدرت سبب شد بخش مهمی از کارگران و کارمندان کشور به جنبش پیوسته و با اعتصاب خود کشور را فلج کردند.)
مراکز حساس دولتی باید تسخیر شود. ( در روز سرنوشت ساز جنبش مردم وزارت کشور را که محل فرماندهی سرکوبگراین بود تسخیر کردند.)
پایین کشیدن رژیم های دیکتاتوری برای ملتی که مصمم و قاطع است نه دشوار و نه پیچیده است، کار چند روز پی گیری است ( مردم تونس به خیابان که آمدند به خانه برنگشتند تا دیکتاتور را از خانه اش فراری دهند.)