در جامعه ای که فقر مادی و فقر معنوی گره می خورد انتظار معجزه ی انقلابی نمی توان داشت. چنین جامعه ای نیروهای کنشگر را دعوت می کند که به عمق واقعیت ها فرو روند و در بطن جامعه خودآگاهی و خودسازماندهی را رواج دهند. اما بطن جامعه کجاست. عده ای می اندیشند که باید در شهرهای بزرگ و به طبقه ی متوسط پرداخت. حتما باید چنین کرد. اما جای دیگری که این کار باید صورت گیرد در ناکجا آبادهای شهرهای مختلف کشور است.
حصیر آباد اهواز یکی از این مکان هاست. آن جا که فقر مادی از سر و کولش بالا می رود و در آن گویی انسان ها محکوم به زیستن هستند نه شایسته ی زندگی.
در چنین مکان هایی باید جستجو کرد آن چه که از مردم خاموش و در رنج نیرویی می سازد که بنیادهای یک نظام انسانی را بر خواهند کند.
***
سازمان خودرهاگران به عنوان تشکلی که استراتژی مبارزاتی خود را بر تقویت قدرت اجتماعی در ایران قرار داده است از همه ی کوشندگان سیاسی می خواهد به جای گذراندن وقت در اینترنت و امثال آن به سراغ این مردم و در این مناطق بروند و تحت پوشش های مختلف و به عنوان ساکن و بقال و موسسه ی خیریه و غیره به این مهم بپردازند. این است آن نیرویی که باید به صحنه آید تا ورق برگردد. این است آن لایه ی اجتماعی که بدون آن جنبش های طبقه ی متوسط مانند جنبش سبز قربانی سرکوب می شوند. باید به آگاه سازی مردم حصیر آبادها پرداخت در سراسر ایران.
***
ما به عنوان یک تشکل جامعه گرا که اصالت قدرت در اجتماعی بودن آن می بینیم نه در سیاسی بودن آن از تمام تشکل ها و نیروهای مردم گرا و انقلابی دعوت می کنیم که برای پیشبرد استراتژی سازماندهی نیروهای محروم اجتماعی اعم از کارگر و حاشیه نشین و محرومان دست به همکاری و همیاری بزنیم و خود را در کلیشه های مبارزه ی سیاسی سنتی و تشکل گرا گرفتار نکنیم.
****
جایگاه واقعی مبارزه ی تشکل ما در حصیر آبادهاست. واژگونگران واقعی نظم ضد بشری حاکم بر جامعه ی ایران آنجا هستند. به آدرس های غلط نروید
