دولت در بن بست پاسدار احمدی نژاد در یک اقدام دیگر در راستای نجات خود از ورشکستگی زودرس تصویب کرد که سهام ۶ نیروگاه و پتروشیمی را برای تسویه بدهیهای قبلیاش با سازمان تامین اجتماعی نیروهای مسلح، به این سازمان واگذار شود. براساس این مصوبه ۳ درصد از سهام پتروشیمی مارون، ۴۰ درصد از سهام پتروشیمی پارس، ۴۹ درصد از سهام پتروشیمی پردیس، همه سهام نیروگاه سیکل ترکیبی گیلان و همه سهام پتروشیمی بوشهر به صندوق بازنشستگی نیروهای مسلح (سازمان تامین اجتماعی نیروهای مسلح- ساتا) واگذار می شود.
این واگذاری نشان دهنده ی این است که دولت احمدی نژاد به دلیل نداشتن آهی در بساط مالی خود به حراج آشکار اموال مردم ایران به نهادهای سرکوبگر نظامی و امنیتی خود کرده است تا مبادا نارضایتی در دل این نیروها فروپاشی رژیم را تسریع کند. اهمیت این خبر را باید در کنار گزارش دیگری ببنیم که براساس آن « تعدادزیادی از افراد باسابقه وارشد نیروی انتظامی ودیگر نیروهای نظامی در پی وقایع سیاسی سال گذشته ی کشور از نهادهای خود درخواست بازنشستگی پیش از موعد کرده اند.درخواست های مکرر نیروهای ارشد وباسابقه ی کادر نیروی انتظامی ,ارتش وسپاه به حدی رسیده است که معاونت نیروی انسانی ستاد مشترک نیروهای مسلح ووزارتخانه های دفاع و کشور به عنوان متولیان اصلی نیروهای نظامی وانتظامی هرگونه درخواست بازنشستگی را تا اطلاع ثانوی ممنوع کرده اند.»
به این ترتیب در می یابیم که ابعاد بحران در حال رسیدن به نهادهای نظامی و انتظامی کشور است و به این ترتیب باید دید چه عمقی پیدا می کند. به همین دلیل نیز تماس فعال تر با خانواده های ارتشی ها و کسب اطلاعات از طریق پرسنل ارتش و سپاه در مورد شرایط بحرانی که در درون آنها به چشم می خورد از اهمیت زیادی برخوردار
است.
برخی از اطلاعاتی که سازمان خودرهاگران به دست آورده است از روحیه ی بد نیروهای ارتش خبر می دهد. به نظر می رسد که در موارد فراوانی پایین بودن حقوق ها و کمبودهای مادی ارتش به نسب سپاه خشم ارتشی ها را برانگیخته است. امکان سرپیچی آنان با افزایش نارضایتی ها بیشتر می شود.
در این شرایط دولت احمدی نژاد با کاستن از بودجه ی عمرانی و بهداشت و آموزش و پرورش و افزودن به بودجه وزارت دفاع سعی دارد حداقل این قشر را برای امنیت خود راضی نگه دارد. اما به نظر می رسد که به دلیل مشکلات ساختاری نظام و فروریختن بنیادهای اقتصادی امکان ترمیم این شکنندگی وجود نداشته باشد.
این نوید بزرگی است که برای مخالفان رژیم در سال 1389. سالی که می توان با تشدید فشارها از جانب مردم رژیم را به زانو درآورد. پیروزی ما در دست خود ماست.