ماه: سپتامبر 2011

اگر می خواهیم در شرایطی که رژیم به سوی چندپارگی و درگیری های درونی خود پیش می رود به قدرتی سرنوشت سازی دست پیدا کنیم، راه آن مشخص است: همکاری با یکدیگر، نزدیک شدن به هم و افزایش همیاری از طریق «خودسازماندهی مردمی» در دانشگاه ها، ادارات، کارخانه ها، محلات، مدارس و غیره.

وقتی می گوییم که «بله، مبارزه که خیلی مهم است» اما در عین حال زندگی عادی خود را می کنیم و برای هر کار دیگری جز مبارزه وقت پیدا می کنیم معلوم می شود که معنای واقعی حرفمان این بوده است که «نخیر، مبارزه خیلی هم مهم نیست.»