سازمان خودرهاگران
تیر 1389
به نظر می رسد که استبداد حاکم در ایران جز با اراده ی خود ما از بین نخواهد رفت. این جزوه بر ای کسانی است که می خواهند در این مسیر حرکت کنند. مطالب آن گویای یک شکل کلی از فعالیت جمعی است. کسی که می خواهد از این جزوه یاری گیرد می تواند از محتوای آن استفاده کرده و راهنمایی ها را براساس شرایط و ویژگی های واقعی صحنه تطابق دهد.
این جزوه طوری تنظیم شده است که بتوانید بدون نیاز به تماس مستمر با ما خود بر اساس راهنمایی های آن از یکسو و ابتکار و خلاقیت و ایده های خود از سوی دیگر اقدام به کار جمعی بکنید. اما در صورتی که نیازی به تماس با ما دیدید با این ایمیل مکاتبه کنید khodrahagaran@gmail.com :
ما می توانیم برای شما مطالب بیشتری را در زمینه های نظری و عملی مبارزه ارسال کنیم. شما هم چنین می توانید به مطالب ما از طریق آدرس زیر دسترسی داشته باشید.
www.khodrahagaran.org
مقدمه نظری:
رهایی هر انسان در دست خود اوست. رهایی هر جامعه ای به اراده ی اعضای آن بستگی دارد. در زندگی به انتظار هیچ نجات بخشی نباید نشست، فردای هر کس را تلاش امروز او تعیین می کند. ما، راهی جز خود را رها کردن نداریم.
برای رهایی نیاز به سه عنصر داریم: آگاهی + شجاعت + سازماندهی
مراحل گذر جامعه ی ایرانی از استبداد سالاری کنونی تا یک ایران آزاد، آباد و شکوفا می تواند چنین تصور شود:
نخست: خودآگاهی : یعنی کسب دانش، اخبار و اطلاعات و داده ها و فکر کردن درباره ی آنها تا مرحله ای که بتواند چرایی پدیده هایی که در حال شکل دادن به زندگی ما هستند را درک کنیم. علت ها و معلول ها را شناسایی کنیم و ضرورت تغییر شرایط را بفهمیم.
دوم: خود باوری: پس از درک ضرورت تغییر شرایط وجودی خود، فرد باید به قدرت و توان خویش در انجام این کار باور آورد. باید روی ضعف هایی که اجازه نمی دهد ما به تلاش برای بهبود شرایط عمومی خود و جامعه روی آوریم بپردازیم و آن ضعف های درونی را برطرف کنیم. باید بندهای درون خود را پاره کنیم تا بتوانیم از زنجیر اسارتی که یک حکومت ظالم و ستمگر بر گردن ما انداخته است رها شویم.
سوم: خود سازماندهی. : تغییر شرایط از طریق تلاش و مبارزه ممکن است و مبارزه نیز از طریق کار جمعی صورت می پذیرد. برای کار جمعی باید سازماندهی کرد. به همین دلیل باید به خود سازماندهی روی آورد. یعنی روش های منظم برای کار جمعی موثر. هر روز قدمی برای تغییر و آموزش ایدهٔ جدیدی برای پیشبرد پروژهٔ آزادی ستانی برداریم.
چهارم: کنشگری جمعی:پس از مجهز شدن به خودآگاهی و تقویت خودباوری در خویش و نیز پرداختن کافی به خودسازماندهی یک جمع می تواند برای قیام رهایی ساز آماده باشد و اقدام کند. در این قیام مردمی که به صورت هدفمند اجرا می شود مردم قدرت را از دست حکومت ظالم و غارتگر بیرون می آورند و خود به دست می گیرند.
پنجم: خودحفاظت گری: زمانی که مردم قدرت را از دست حکومت ستمگر درآوردند باید از حاصل کار خود محافظت کنند. یعنی نگذارند که باز عده ای بیایند از نتیجه تلاش آنها استفاده کنند و قدرت را به نفع منافع خود در دست گیرند. پس باید از پیروزی خود و آینده ی آن حفاظت کرد.
ششم: خودگردانی و خودمدیریتی: تنها آن جامعه ای به صورت انسانی و عادلانه اداره خواهد شد که در آن مردم خود برای سرنوشت خویش تصمیم بگیرند. به همین دلیل باید آن نوع از ساختار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را شکل داد که در آن اداره ی امور و مدیریت کشور به دست مردم باشد. یعنی جامعه ی مبتنی بر خودمدیریتی و دخالت مردم در تصمیم گیرهای خرد و کلان.
هفتم: خودشکوفایی: در سایه ی استقرار آزادی، عدالت اجتماعی و نظام مردم سالار جامعه ای خواهیم داشت که در آن انسان ها می توانند به هر گونه که می خواهند شکوفا شوند و تعریف خود از خوشخبتی را دنبال کنند. جامعه ای که در آن جان و کرامت انسان به صورت نهادینه حفظ شده است.
این مسیر از ابتدا تا انتهای خود نقش مهم و نخست را به انسان، به فرد، یعنی به خود شما می دهد. در هیچ کجای این مسیر نباید نقش آدمی به عنوان محور، بنیاد، اصل و زیربنای آن فراموش یا کم رنگ شود. تمامی این فرایند قرار است سبب خوشبختی انسان شود و اگر قرار باشد در جایی او فراموش شود این فرایند کمترین ارزشی ندارد.
هر یک از شما هموطنان می توانید بر اساس درک و مسولیت فردی خود در این مسیر گام بردارید. سازمان خودرهاگران این تفکر را تشویق و ترویج می کند. هر کس که به این راه و مسیر علاقمند باشد می تواند از این اطلاعات و آگاهی ها استفاده کند و بر اساس میل و درک و علاقه ی خود در این راه تلاش و کوشش کند.
چگونه خودسازماندهی کنیم:
آن چه در این جزوه می آید برخی راهنمایی های عمومی در رابطه با فعالیت کردن در ایران و تشکیل گروه های اجتماعی فعالیت است.
خود سازماندهی مردمی و ایجاد شبکه ی اجتماعی پدیده ی عجیب و غریبی نیست. عبارت است از روش هایی که براساس آن مردم می توانند با هم کار جمعی بکنند. در این مورد اصل اولیه این است که برای ایجاد هسته های اجتماعی بهتر است این کار را با افرادی شروع کنیم که بیش از همه می شناسیم و به آنها اطمینان داریم: به طور مثال برادر و خواهر و دختر عمه و پسردایی و همکار نزدیک و دوست صمیمی و دیرینه و …
1) کار را با خود شروع کنید. منتظر کسی نباشید. یک نفر باید کار را آغاز کند. منتظرنباشید که یک نفر به سراغ شما بیاید، شما آن نفری باشید که به سراغ دیگری می روید.
2) کار را با مطالعه و کسب آگاهی و دانش و اخبار شروع کنید. سعی کنید هرچه بیشتر بخوانید و بدانید. این به شکل گیری خودآگاهی در شما کمک می کند. آن چه را که به عنوان اخبار و اطلاعات می گیرید برای خود تجزیه و تحلیل کنید. تلاش کنید روابط علت و معلولی پدیده ها را پیدا کنید. سعی کنید ببینید آیا ضرورت تغییر شرایط براساس فکر خودتان در ذهن شما نقش می بندد.
3) به تدریج روی خود کار کنید و ضعف های روحی و درونی خویش را که سبب ترس و ناامیدی و انفعال و ناباوری است از ذهن و رفتار خود بیرون کنید. تلاش کنید شخصیتی قوی و استوار و باورمند داشته باشید. به خودباوری برسید.
4) خود انضباط گری: داشتن انضباط فکری و کاری نقش مهمی در موفقیت شما خواهد داشت. بخصوص هم میهنانی که خدمت سربازی کرده اند در این مورد می تواند برای دیگر افراد تیم کلاس‌های آموزشی کوتاه در نشست‌ها بر گذار کنند.
5) از زمانی که احساس آمادگی کردید کار خودسازماندهی را به شرح زیر آغاز کنید:
- حداقل یک نفر را که خوب می شناسید برای شکل دهی به جمع انتخاب کنید و با او کار را شروع کنید. به سراغ کسانی بروید که جدی و اهل عمل و کنش هستند تا حرف دقت داشته باشید که این فرد باید دست کم این دو ویژگی را داشته باشد: الف) از وضعیت کنونی ناراضی باشد و خواهان تغییر آن باشد. ب) حاضر باشد برای این تغییر کاری کند و فعالیتی داشته باشد.
- با فرد اول ملاقات کنید و با او درباره ی اهمیت کارجمعی صحبت کنید و در صورت موافقت از وی بپرسید که آیا می خواهد با شما یک کار گروهی را آغاز کند.
- در صورت موافقت کار جمعی را آغاز کنید. اگر نه به سراغ فرد مناسب دیگری بروید.
- زمانی که حداقل دو نفر شدید کار گروهی می تواند آغاز شود. گروه دو نفره شما به وجود آمده است و می توانید آن را گسترش دهید
- به تدریج نفر سوم وچهارم را به جمع خود اضافه کنید.
- گروه را تا پنج نفر گسترش دهید. بیشتر از پنج نفر برای رعایت نکات امنیتی بهتر است که یک گروه جدید را توسط یکی اعضای گروه خودتان که جدا می شود تاسیس کنید. این فرد خودش به صورت جداگانه یک گروه تاسیس و همین مراحل و کارها را آن جا انجام می دهد.
جمع شما دو نوع کار می تواند انجام دهد: نخست کارهای نظری و بعد کارهای عملی.
کارهای نظری عبارت است از نشست هایی در جهت گفتگو، تبادل نظر، تبادل اطلاعات، هم فکری و تقویت همدلی و اعتماد متقابل. در طول جلسات می توان یک کتاب، نوشته، خبر، مقاله، برنامه رادیویی یا تلویزیونی را مورد نقد و بررسی قرار داد.
- بهتر است تا حد امکان از لحاظ زمانی این نشست ها منظم باشد. از لحاظ مکانی بد نیست محل آن پیوسته در یک جا نباشد.
- از زمانی که حداقل سه نفر هستید سعی کنید در جلسات نظری یک نفر مدیر یا مسئول جلسه باشد. نظم و برنامه در این جلسات بسیار مهم است. مدیر جلسه می تواند هر بار به صورت گردشی عوض شود. مراحل زیر در اداره ی جلسه پیشنهاد می شود.
- تعیین موضوعات وترتیب طرح آنها
- ارائه بحث یا موضوع
- نظر دهی تک تک افراد
- تبادل نظرات
- گذر به موضوع بعدی
این بسیار مهم است که در این جلسات همه افراد صحبت کنند و نظر دهند. نباید یک نفر خود را تبدیل به «مغز متفکر» جمع بکند و دیگران را به خود وابسته و آنها را از کار مهم اندیشیدن باز دارد.
سر وقت بودن، نشان از خود آگاهی و خود انضباط گری است.
کارهای عملی عبارت است از فعالیت هایی که قبلا در جلسات در مورد آن بحث و بررسی وتصمیم گیری انجام شده است و به مورد اجرا در می آید. به طور مثال شعار نویسی، اسکناس نویسی، تکثیر و پخش اعلامیه و شبنامه، دیوارنویسی، چسباندن اطلاعیه و پوستر و آفیش این سوی و آن سوی در شهر، تهیه و پخش سی دی حاوی مطالب روشنگرانه و افشاگرانه، اطلاع رسانی به مردم در کوچه و خیابان، رفتن به میان مردم و آگاه سازی آنها با حرف زدن و گفتگو کردن، دعوت مردم به شجاع بودن، از حقوق خود دفاع کردن، سازماندهی اعتراضات به موضوعاتی مانند گرانی، تورم، بیکاری، شرکت در تظاهرات و تجمعات، کمک به سازماندهی اعتصاب در محل کار، تشویق مردم در محل خود یا در اتوبوس و مترو به نافرمانی مدنی و اعتراضات خودجوش و یا هرگونه حرکت وفعالیت دیگری که به عنوان ضرر و ضربه به رژیم محسوب می شود. بخصوص وارد ساختن ضربات مادی به حکومت به طوری که هزینه های مالی آن بالا رود.
- برای کارهای عملی می توانید برنامه ریزی کنید و با هماهنگی و مدیریت آنها را انجام دهید. برای این منظور بهتر است جلساتی برای مطرح کردن ایده ی کاری که می خواهید بکنید تشکیل شود و در آن به پیشنهاد این که چه کاری را انجام دهید بپردازید. فضا و روحیه ی حاکم بر جلسات باید اجازه ی ابتکار و خلاقیت را بدهد.
- هر پیشنهادی باید براساس بحث و مشورت و تبادل نظر مورد تصمیم گیری قرار گیرد. به برخی پرسش ها باید پاسخ گفت:
- آیا این حرکت با هدف تعیین شده برای جمع هماهنگ است؟ آیا کمکی به دستیابی به هدف می کند؟
- آیا در حد توان و امکانات جمع می باشد؟ ( ارزیابی واقعی از قدرت اجرایی گروه)
- آیا خطرات آن چیست و چقدر است؟ برآورد مشکلات و خطرات (هرگز خطر را آن قدر بزرگ نبینیم که مانع از اجرای ایده شود )
- بهترین راهکارها برای اجرای ایده چیست؟
- همیشه باور داشته باشیم که بیش از یک راه برای اجرای یک طرح وجود دارد
- برای اجرای کارهای عملی حتما باید تقسیم نقش و تقسیم کار بین اعضای تیم وجود داشته باشد.
- یک نفر که بهتر است باتجربه ترین فرد در میان اعضای گروه باشد می بایست به عنوان سرپرست تیم عمل کند.
- بسته به نوع عملیات، تقسیم بندی نقش ها و کارها فرق می کند؛ اما به طور معمول سرپرست، یک یا دو مجری، و پشتیبان لازم است. سرپرست کارها را هماهنگ و مدیریت می کند. مجری ها کار اصلی را انجام می دهند و پشتیبان مواظب مسائل امنیتی و سایر نیازهای مجریان است.
- در صورت نیاز محل کار عملی را از قبل شناسایی و راه های گریز آن را خوب بدانید.
6) در پایان هر جلسه، لیستی از کارها یی که توافق شده تهیه، و هر فرد مسئولیت اجرائی یک یا چند کار را به عهده می‌گیرد که در نشست بعدی گزارش انجام کار را به دیگران ارائه کند.
7) برای انجام بعضی از این کارها ممکن است که به همکاری دو نفر یا بیشتر نیاز باشد، آنها می توانند بین خود هماهنگی‌های لازم را انجام داده و در جلسه ی بعد گزارش کار خود را بدهند.
8) در تمام مراحل تشکیل جلسات نظری و کارهای عملی ضروری است که به عنوان مهم ترین موضوع رعایت نکات امنیتی مورد نظر قرار گیرد.
یک گروه نیاز به اتصال به سایر گروه ها را ندارد، مگر آن که به طور عملی و ضروری به آن نیاز باشد. در غیر این صورت کافی است که به طور عمومی بر جریان جنبش آزدیخواهی و تلاش های جمعی مردم برای ایجاد تغییر در جامعه موثر باشد.
آن چه در این جا آمد می تواند با قدری تغییرات متناسب با محیط و شرایط هم چنین برای تشکیل هسته های دانشجویی، دانش آموزی، کارگری، کارمندی و غیره مورد استفاده قرار گیرد.
ارتباطات:
بهتر است که ارتباطات میان اعضای یک تیم به صورت حضوری و در محمل ها و قالب های عادی باشد مانند رفتن به کوه، تجمع در قهوه خانه یا در خانه ی یکی از اعضا و یا محل ورزشی و یا کتابخانه و یا هر جای دیگری که بتواند عادی جلوه کند.
بهتر است اعضا هم چنین از طریق تلفن و ایمیل برخی تماس ها را صورت دهند.
محتوای این مکالمات باید کاملا عادی به نظر آیند و در صورت شنیده و دیده شدن بوسیله ی نا محرم، شک بر انگیز نباشد. اصل در حفاظت هم تیمی ماست که با او تماس ایجاد می‌کنیم. می توانیم خلاقیت جمعی را در یافتن شیوه‌های متفاوت به کار بریم.
برای ارتباطات میان خود چند کد را انتخاب کنید و از آنها برای بالا بردن ضریب امنیتی استفاده کنید.
ایمیل ها را هر چند وقت یک بار عوض کنید.
هم چنین برای خود روش های ارتباط گیری جایگزین پیش بینی کنید. مثلا یک محل امن که بتوان پیام کوتاهی را به صورت نوشته در آن جا قرار داد تا نفر دیگر بیاید و آن را بردارد.
حفاظت یعنی در وهلهٔ اول سعی می‌کنیم که به هر ترتیبی شده دشمن از کارهای ما بویی نبرد، دیگر این که پیش بینی کنید اگر یکی از اعضای تیم شما دستگیر شد چگونه باید خبردار شوید، بقیه را خبردار کنید و بعد چه می خواهید بکنید.
نکات تکمیلی
برای تیم خود پیش بینی تامین مالی بکنید. این که هزینه های کارها و فعالیت های خود را چگونه می خواهید تامین کنید.
برای تیم خود امکانات مادی و وسایل لازم را پیش بینی کنید.
با استفاده از اینترنت و آنتی فیلتر ها به وبسایت های مختلف بروید و ببینید که چه فعالیت و یا موضوعی است که در حال حاضر بیشترین نیاز جنبش برای ادامه حرکت و کسب پیروزی است.
سعی کنید با ورزش، کوهنوردی، یوگا و نیز ورزش های رزمی آمادگی جسمی ، فکری، و روحی خود را برای مبارزه حفظ کنید.
خود سازماندهی یعنی اینکه تمرین کنیم که در هر شرایط سختی بتوانیم از فکر خود بهتر استفاده کنیم. هر روز فکر خود را چالش کنید. اندیشه ورزی، همیاری جمعی و کارهای تیمی بهترین ابزار مبارزاتی ما هستند.
سعی کنید با جمع آوری اطلاعات از زندانیان رژیم بدانید که روش برخورد ماموران در داخل زندان ها چگونه است و از لحاظ روحی خود را برای برخورد با آنها در صورت دستگیری احتمالی آماده سازید.
تلاش کنید که افراد مناسب و مبارز را در محیط کار و زندگی و درس و محل و غیره شناسایی و با رعایت مسائل امنیتی با آنها وارد تماس شوید.
سعی کنید دیگران را به ساختن گروه های اجتماعی دیگر تشویق کنید. این جزوه را در اختیار دیگران نیز بگذارید.