خودرهاگران: قدرت سیاسی و قدرت اجتماعی در تفکر انسان مدار

روند تکامل جامعه در تبدیل قدرت سیاسی به قدرت اجتماعی تحقق می یابد.
قدرت سیاسی قدرت در دست یک اقلیت است و قدرت اجتماعی قدرت در دست اکثریت. قدرت سیاسی در مراحل تکامل تاریخی بشر مرحله ای مادون حاکمیت قدرت اجتماعی است.
قدرت سیاسی در ساختاری اهمیت می یابد که عده ای به نمایندگی از مردم جامعه را اداره می کنند و قدرت اجتماعی، در جامعه ای که مردم خود به اداره ی جامعه می پردازند.
در جامعه ی ایده آل، از سطوح خرد تا کلان جامعه و بدون استثنا، امور کشور در دست مردم است نه در دست اقلیتی که عنوان نماینده ی مردم را یدک می کشد.
یک انقلاب انسانی در مسیر بی خاصیت کردن قدرت سیاسی و واگذاری تمامی اختیارات به قدرت اجتماعی، یعنی به مردم تلاش می کند.
هر نظام سیاسی یا اجتماعی که در آن، تعداد اندکی بتوانند، حتی به اسم نماینده ی اکثریت، برای اکثریت تصمیم بگیرند خصلت غیر منطقی دارد.
جامعه ی انسانی جامعه ای است که در آن نیازی به سپردن امور مردم به کسی نیست، مردم، خود راهکارها و سازوکارهای مدیریت کشور را یافته، نهادینه کرده و عمل می کنند.
هر نظامی که بخواهد کسی جز مردم را بالای سر مردم قرار دهد،- شاه، رهبر، حزب و یا هر مکانیزم دیگر-، نظامی در خدمت شکوفایی انسان نیست.
برای آن که فردا روزی قدرت اجتماعی بر جامعه مدیریت کند از حالا باید پایه های آن را به وجود آوریم.
تنها یک تفکر انسان مدار است که اولویت بی چون و چرا را به قدرت اجتماعی می دهد.
اساس قدرت باید انسان باشد