گفته هایی از آلکساندر دوما (نویسنده ی فرانسوی)

کسی به خود تردید دارد مانند فردی است که به صف دشمنان خویش پیوسته و علیه خود سلاح به دست گرفته است. او شکست خود را حتمی می سازد زیرا خود نخستین کسی است که در مورد ناکام ماندنش متقاعد شده است

همه برای یکی، یکی برای همه

هر گونه تعمیم دادنی خطرناک است، از جمله خود این حرف

تمام خرد آدمی در دو حرف خلاصه می شود: منتظر باش و یاری کن

تجارت (فعالیت سودآور) ؟ خیلی ساده است، عبارت است از پول مردم دیگر

خوشبختی به سان مکان هایی است که در افسانه ها توصیف شده، دو اژدها از در ورودی به آنها نگاهبانی می دهند، برای وارد شدن باید جنگید

چگونه است که بجه ها اینقدر باهوش و بزرگترها این قدر احمقند؟ باید تعلیم و تربیت باشد که چنین می کند

من دغل بازها را به ابلهان ترجیح می دهم، چون اولی ها یک استراحتی می کنند

اگر به ناگهان خدا مجبور می شد همان زندگی را که به بشر تحمیل کرده است داشته باشد خودش را خواهد کشت

به همان ترتیب که سخت است یک بچه ی کلاس اولی را به کار یک بچه کلاس چهارمی واداشت دشوار است که یک کلاس چهارمی را به کار کلاس اولی واداشت

عشق خالص و شک نمی توانند با هم زیست کنند، از همان دری که دومی وارد شود اولی خارج می شود

زن تقدس دارد، زنی که کسی دوست دارد مقدس است

ممکن است کار (حرفه و شغل) آدمی روزی تمام شود، اما آموزش او هرگز

عشق همیشه مرد را بهبود می بخشد، فرق ندارد چه زنی سبب این عشق شده باشد

تسلط بر زبان فرصت های قابل توجهی را باعث می شود