خودرهاگران: باید خود را از بند ترس و بی اعتنایی و بی مسئولیتی رها سازیم

بی شک بار مبارزه سنگین است اما باید دید که آیا قرار است این بار بر دوش عده ای اندک باشد یا بسیاران
هر یک نفر از ما که وارد عرصه ی مبارزه شویم قدری کار آسانتر و سبک تر می شود
حس مسئولیت پذیری فردی ما امروز در عرصه ی مبارزه با استبداد سبب می شود که لایق شرکت در ساختن دمکراسی فردا شویم
با در کنار هم قرار گرفتن و تلاش جمعی هماهنگ به جای تلاش های فردی گسسته می توانیم مبارزه را آسان و موفقیت آن را تضمین کنیم
کنار نشستن و نگاه کردن برای این که این دیگران باشند که بهای مبارزه را می پردازند ما را قبل از هر کس در پیش درک، آگاهی و وجدان خویش شرمنده می سازد و گر نه کسی از ما حساب پس نخواهد گرفت
آیا منصور اسالو باید بهایی سنگین تر از مقاومت، شکنجه، بیماری کلیه، از دست بینایی، از دست دادن فرزند دو ماهه ی عروس خود و … بدهد تا لایق حمایت عملی ما باشد؟
آیا نه این که این تنها یک جامعه متشکل از انسان های شریف، با وجدان، مسئول و متعهد به اخلاق است که لیاقت دستیابی به آزادی را خواهد یافت؟
آیا قابل تصور است که یک جامعه ی متشکل از افراد ترسو، پشت کننده ی به وجدان و بی اعتناء به مسئولیت فردی و جمعی خویش بتواند به آزادی و دمکراسی دست یابد؟
آیا می توانیم سر خود را کلاه بگذاریم و با فرار از مسئولیت پذیری بیاندیشیم که به واسطه ی فداکاری یک عده ای قرار است که ایران به آزادی دست یابد و ما هم برویم و به عنوان سوءاستفاده چی از آن بهره ببریم؟
سازمان خودرهاگران بر این باورست که جز با بازگشت تک تک ما به اخلاق و انسانیت و رفتن شجاعانه به سوی پاسخ گفتن به مسئولیت ها و وظایف انسانی خود نمی توان انتظار هیچ معجزه ای در جامعه ی ایرانی داشت. بنابراین باید خود را از بند ترس و بی اعتنایی و بی مسئولیتی رها سازیم و دست در دست هم سرنوشت خویش را تعیین کنیم