سناریوهای ممکن برای ایران در آینده ی نزدیک
تحلیلی از دفتر سازمان خودرهاگران
**************************************
پیروزی جمهوری خواهان در انتخابات آمریکا و به دست گرفتن مجلس نمایندگان موقعیت لابی صنایع نظامی و جنگ طلب را در آمریکا قدرت می بخشد. آنها می توانند رئیس جمهور آمریکا را به سوی یک تهاجم نظامی به ایران آماده سازند.
بن بست مذاکرات سبب می شود که امیدی به ایجاد سازش میان رژیم و قدرت های غربی بر سر پرونده ی اتمی موجود نباشد. شکست این سری از مذاکرات به معنای به آینده بودن آنهاست و لذا سناریو حل نظامی مشکل مطرح می شود.
خبرهای حکایت از سرعت بخشیده شدن به انباشت نیروهای سنگین نظامی در مقابل سواحل ایران توسط آمریکا و نیز سایر کشورهای ناتو مانند فرانسه دارد.
وضعیت اقتصادی رژیم وخیم است و احتمال ورشکستگی رسمی دولت ایران بسیار قوی است. امری که با خود، فروپاشی ساختارهای حکومتی را به دنبال خواهد داشت.
طرح هدفمند کردن یارانه ها به بن بست خورده است، قیمت ها رو به افزایش است و دولت پول پرداخت یارانه ها را ندارد.
تحریم ها اقتصاد ایران را به سوی خفه شدن پیش می برد و بیکاری میلیون ها نفر در راهست.
احتمال بروز شورش ها و از دست رفتن کنترل جامعه بسیار قوی می باشد.
با در کنار هم گذاشتن این پارامترها می بینیم رژیم در معرض حمله ی نظامی، ورشکستگی مالی، فروپاشی ساختاری و شورش های گسترده و رادیکال است. در این شرایط نمی تواند کاری نکند و باید دست به یک اقدام بزند:
دو گزینه در مقابل دارد:
1) رفتن به سوی جنگ تمام عیار که با یک کشتار سرکوبگرانه و بستن کشور و تبدیل آن به یک دژ نظامی شباهت خواهد داشت.
2) تغییر در درون حاکمیت در جهت فراهم کردن شرایط نرمش و تنش زدایی در داخل و خارج.
هر کدام از این سناریوها نیرهای انقلابی را در مقابل موقعیتی قرار می دهد که باید برای آن آمادگی لازم را داشته باشند. در سناریوی اول یگانه راه کنشگری مقابله ی قهرآمیز با این موقعیت است تا کشتاری خونین و جنگی خانمانسوز آغاز نشود و در سناریوی دوم باید آماده یک تهاجم اجتماعی و سیاسی بود تا عقب نشینی حاکمیت را با خلع قدرت از آن توام ساخت. در هر دو حالت ضرورت خودسازماندهی و هشیاری و آماده سازی عملی احساس می شود.