- هیچ ملتی آزادی خود را بدون مبارزه و فداکاری به دست نیاورده است و در مورد ایران نیز استثنایی و جود ندارد. آزادی بها دارد و گاهی بسیار سنگین.
- تصور این که من برای آزادی مبارزه می کنم فقط به این شرط که خودم از آن بهره برم تصوری کودکانه و عقب افتاده است. مبارزه در راه آزادی برای انسان و انسانیت است نه برای نفع فردی.
- تصور این که من به زندگی خود بپردازم به امید آن که عده ای بیایند و جان دهند و آزادی مرا تامین کنند تصوری است که زمینه ساز بردگی دوباره ی من است. یا خودم برای آزادیم بپا می خیزم و یا این که آماده می شوم تا برده داران جدیدی بر زندگیم حاکم شوند.
- خودرهاگری یعنی خود را از محاسبه گری برای وارد شدن به مبارزه آزاد کردن. در یک جامعه استبدادی مبارزه یک امر انسانی و اخلاقی است نه موضوع محاسبه نفع و ضرر خود. کسی که به چشم معامله به مبارزه بنگرد یک مبارز نیست. نفع مبارزه را باید در رهایی از ذلت و خفت و اهانت به انسانیت خود بدانیم.
- سازمان خودرهاگران از همه هموطنان می خواهد تا به مبارزه برای آزادی به عنوان یک وظیفه ی اخلاقی نگاه کنند. هر یک از ما برای آن که لایق نام انسان باشیم باید به این مبارزه گام گذاریم و بهای سنگین آن را بپردازیم. آزادی ارزان به دست نمی آید.