خشم کارگران وحشت به جان خامنه ای انداخته است

در آستانه ی روزی کارگر، روزی که قرار است فریاد خشم مردم به گوش نظام برسد، ولی فقیه نظام وحشت زده به میدان پریده تا ترس خود را ابراز و تا آن جا که ممکن است تهدید و التماس را به هم آمیزد. وضعیت کارگرات رو به وخامت گذاشته است و به نظر می رسد که از ابتدای سال 1389 میزان اخراج ها 50 در صد افزایش پیدا کرده است. یکی از دلایل این امر بسته شدن کارخانه های و واحدهای تولیدیی است که به ظاهر به بخش خصوصی واگذار می شود. اما این بخش خصوصی کسی نیست جز پاسداران و آقازاده ها و حکومتی ها.

بنابراین در واقع این خصوصی سازی ها بیشتر به مال خودسازی ثروت های عمومی شبیه است تا چیزی دیگر.

اما آیا این روند را می توان متوقف ساخت؟ دولت احمدی نژاد در این باره بسیار ناتوان است. از یک سو اگر بخواهد این واحدها را نگه دارد به دلیل ورشکستگی مالی قادر به تامین شرایط ادامه ی کار آنها نیست و در سوی دیگر اگر آنها را واگذار کند بی لیاقتی صاحبان و مدیران جدید به صف میلیونی بیکاران خواهد افزود و این بیکاران به صورت گورکنان رژیم به صحنه ی اجتماعی و سیاسی باز خواهند گشت.
از طرفی نیز دستگاه سرکوب رژیم ، متشکل از سرداران جنایتکار آن نیاز به آن دارد که هر چه بیشتر از رژیم بابت جنایت هایش باج دریافت کند. و در جایی که دولت پاسدار احمدی نژاد خود ورشکسته است، چگونه می تواند جز اموال دولتی چیزی به آنها بدهدتا این جنایت پیشه گان را وابسته به خود نگه دارد؟
این دور باطل در آستانه ی روز کارگر علی خامنه ای ولی فقیه نظام را به وحشت انداخته به طوری که وی در مورد روند تبدیل واحدهای صنعتی به اموال قابل فروش هشدار بدهد. اما به نظر می رسد که قدری برای اشک تمساح ریختن دیر باشد. روز کارگر رژیم شاهد اعتراضی چنان وسیع خواهد بود که حتی در تصور آن نیز نمی گنجد. و به دنبال آن خرداد سرنوشت ساز در انتظار است.