نافرماني مدني

رژيمی که می داند قدرت را به زور گرفته و به زور نگه داشته است می داند که قدرت را با زور باید از او گرفت.

اوضاع ایران بی ثبات است. هر جرقه ای می تواند خرمنی از آتش برافروزد که دهها بار رژیم را در خود بسوزاند. آماده باشیم.

انتظار ضمن تحمل ستم آشکارترین شکل اهانت به خویش است. ستم را تحمل نکنیم.

می توان هم چنان به کلی گویی و رویا بافی در مورد مبارزه سرگرم بود و می توان در درون جامعه به سازماندهی نیروهای اهل کنش پرداخت. اولی وقت کشی است و دومی تاثیر گذار.

شرایط ایجاب می کند که به سوی مسئولیت پذیری برویم. با پشت گوش انداختن مسئولیتی که درک ما می زاید وضعیت به سوی انحطاط بیشتر خواهد رفت.

میبایستی مهربانی و انساندوستی را جایگزین بی اعتمادی و شرارت در میان مردمان کنیم.

میبایستی از بازگو کردن حقیقت هراس و واهمه نداشته باشیم و راستی را جایگزین دروغ و ریا کنیم تا خود باوری را در خویش و اعتماد دیگران بخود را بدست آوریم.

رژیم می داند که ملتی ترسو خطری نمی آفریند، باید که دیوار ترس را بشکنیم و خطر آفرین شویم.

فقط نظاره گر اوضاع و مشغول فیلم گرفتن از آن نباشید! با یک حرکت و انگیزۀ متحدانه و با دعوت از تمامی افرادی که در صحنه حضور دارند، به یاری فرد دستگیر شده بشتابید و همگی بطور جمعی، آزادی فرد گریبانگیر شده را طلب کنید و در غیر اینصورت، خواستار دستگیری خود بشکل جمعی و گروهی شوید!!