جنبشی که می آید باید هر دو را داشته باشد: هم سازماندهی که به معنی کار جمعی است برای کسب کارآیی و دیگری هدفمندی به معنای رساندن اعتراضات به نقاط مشخص و بهره بردن از آنها برای عقب زدن گام به گام رژیم تا نقطه ی تسلیم جمهوری اسلامی در مقابل قدرت اجتماعی، یعنی قدرت سازماندهی شده ی مردم.
حالت ایده آل برای حرکت همان اعتصاب هاي گسترده و سراسری می باشد ولي برای آغاز آن، بايد حس نافرمانی مدني و عدم همکاري در مردم بيدار شده و به آن عمل گردد تا اثرات آن بر رژیم مشهود بوده و با درمیان آوردن مسائلی که کارگران و کارمندان و طبقات دیگر اجتماع را تحریک مي کنند اعتصاب های عمومي را آغاز و همه گیر نمود. زماني که تاثیر روانی (وحشت از خشونت) و ایده ئولوژیکی (مذهب) رژیم، که آن را فاکتورهاي غیر ملموس می ناميم،
یک استراتژی ترکیبی یعنی این که هم تکنیک های مبارزات نافرمانی مدنی را اجرا کنیم و هم آمادگی لازم را پیدا کنیم که دستگاه نهادینه ی آدمکشی و قتل و کشتار رژیم را به طور عملی خنثی سازیم. این امر نیازمند مراحلی است که از جا انداختن ضرورت موضوع آغاز می شود وبعد تا مرز کسب آمادگی های لازم برای کنش در این زمینه پیش می رود
سازمان خودرهاگران که استراتژی خود را براساس شکل دهی به قدرت اجتماعی در مقابل قدرت سیاسی گذاشته است بر این باور است که با سازمان یابی این چهار حوزه ی اجتماعی (کارگران، دانشجویان، زنان و بیکاران) می توان رژیم ضد مردمی جمهوری اسلامی را در موقعیتی سخت و بن بست وار قرار داد
دانشجویان در مبارازات اجتماعی ایران نقش مهمی را در بردارند. در جامعه ای که نزدیک به بیست میلیون نفر در آن از سواد خواندن و نوشتن کافی برخوردار نیستند، پیشبرد مبارزه برای دستیابی به یک جامعه ی نوین و مبتنی بر آزادی، عدالت اجتماعی و مردمسالاری بر عهده ی قشرهایی است که به گونه ای آسانتر امکان کسب آگاهی و روشنگری را در جامعه دارند.
وجود یک شبکه ی ارتباطاتی میان دانشجویان فعال دانشگاه ها سبب می شود که بتوانند در جریان فعالیت های یکدیگر قرار گرفته و در صورت ضرورت به صورت هماهنگ و یا حتی همزمان اقدام کنند
در مراحل آغازین مبارزه، عملياتي ویژه و نمادین( سمبوليک)، تک تک و یا بصورت متداخل و پیگیر مي توانند بسيار مفید باشند. این عملیات و یا مقاومت ها در صورت لزوم می توانند به طور سمبولیک بوده و فقط هدف نشان دادن انزجار مردم از رژيم را برای رسیدن به هدفهای متعاقب داشته باشند. این روش ها باید کلا در گیر با مسائل روزمره اجتماعی، اقتصادی و یا سياسی باشند. به طور مثال اعتراض به دخالت شوراي نگهبان در امری به خصوص و یا کمبود بنزين و گرانی برق و غیره.
سازمان خودرهاگران ضمن اعلام آمادگی خود برای یاری رسانی به این طرح و دعوت از سایر تشکل های سیاسی به حمایت از آن، این مهم را در حوزه ی اراده، ابتکار و اختیار دانشجویان دانسته و بر این باور است که با همت دانشجویان مبارز و فعال این شبکه می تواند شکل گیرد و عمل کند.
نیروهای اپوزیسیون بر اساس شرایطی که در جامعه برقرار است شیوه ی برخورد یا مبارزه ی خود را با دولت حاکم به صورت منطقی طوری تعین کرده و یا می بایست تعین کنند، که کمترین هزینه و صدمات و بالاترین بازدهی مبارزاتی را برای خود و مردم داشته باشد.
Copyright © 2025 | WordPress Theme by MH Themes
