خودرهاگران

ساختار سیاسی سنتی موجود، حتی با آوردن چهره هایی جدید و متفاوت بر رأس آن، که بخواهند مانند برنی ساندرز نقش «ضد سیستم» را نزد مردم ایفا کنند، دیگر نخواهد توانست برای مدت زمان زیادی ثبات اجتماعی در این کشور را حفظ کند. هم از این رو، کلان ثروتمندان جامعه ی آمریکا و اربابان سوار بر اقتصاد این کشور به این نتیجه رسیدند که چنانچه بخواهند بدون دغدغه ی خاطر، و هر چه بی پرواتر سهم بیشتر و بیشتری از ثروت های کشور را به خود اختصاص دهند، باید خود وارد کارزار شوند و نماینده ای همچون دونالد ترامپِ معرف سرشت خود را به میدان بفرستند تا آن گونه که باید منافعشان حافظت شود.
پس ورود ترامپ میلیاردر به صحنه ی سیاست بیانگر انتقال سیاست به میلیاردرهاست. از این پس آنها خود این مسئولیت را بر عهده دارند. این به نوعی پایان دورانی است که در آن طبقه ی ثروتمند اراده ی خود را به صورت واسطه و با اتکاء به سیاستمداران در جامعه پیاده می کردند.

جنگ آب، قحطی و فروپاشی، شورش خونین ، تنش منطقه ای، جنگ نظامی، تجزیه ی ایران و محو کشورمان به شکل کنونی خود. این سرنوشت ملت و سرزمینی است که به دست حکومتی می افتد که ملت و ملیت و منافع ملی برایش هیچ معنا ومصداق و ارزشی ندارد. امروزه تبدیل کشورها به مستعمره بسیار راحت تر از لشگرکشی های استعماری شده است. آیا فرصتی برای توقف این روند برنامه ریزی شده ی نابودسازی باقی است؟ پاسخ با شما. فقط از یاد نبریم که «سرنوشت یک ملت یا در دست خودش است یا در دست دشمنانش».

ترکیه به کشور کودتاها معروف است چرا که بنیان خود را مدیون یک اقدام نظامی علیه اشغالگران بود و بعد نیز شاهد چندین کودتا بوسیله ی ارتش آن بوده است. پدر بنیان گذار ترکیه، کمال آتاتورک، علیرغم علاقه اش به پدیده ی سکولاریزم و مدرنیسم که تلاش کرد به ضرب چکمه و شمشیر به جامعه ی ترکیه تحمیل کند، مخالفتی جدی با واقعیت دمکراسی داشت چرا که از همان ابتدا تمامی احزاب ترک به جز گرایش های هوادار خود (کمالیست) را منحل کرد.

در هر یک از این دو سناریو البته سهمی برای منافع مردم ما وجود نخواهد داشت. در سناریو اولی ثروت های ملی مان با جنگ و نظامی گری نابود خواهد گشت و در دومی به صورت قانونی غارت و به جهان ثروتمند تزریق می شوند. آن چه که ضررآفرینی هر دو سناریو را باعث می شود،- یکی سریع و ناگهانی و دیگری آهسته تر و تدریجی-، عنصری است به اسم نظام جمهوری اسلامی. یک نظام ضد مردمی و استبدادی که اجازه ی تبلور یافتن اراده ی ملی را نمی دهد.