فروپاشی نظام، شورش های اجتماعی، حمله ی نظامی
در مورد هریک از این سناریوها آماده باشیم تا وارد صحنه شویم. ساختمان های دولتی و پایگاه های رژیم را تصرف کنیم و سران و آمران و عاملان جنایت را بازداشت کنیم. آماده ی اشغال خیابان ها و وزارتخانه ها و کنترل شهرها و راه ها باشیم. برای این منظور گروه های شهروندی را تشکیل دهیم.
فروپاشی نظام، شورش های اجتماعی، حمله ی نظامی –
هر کدام از این سناریوها ممکن است، اما آیا ما آمادگی برخورد با آن را داریم؟
یک کار است که برای هر سه سناریو مفید است:
خودسازماندهی
یعنی تشکیل گروه های شهروندی برای دفاع از جان و مال و حقوق خود.
بهروز آلاخانی مبارز کرد در مرز اعدام است.
برای نجات جان او به خیابان‌ها بیائید.
خودسازماندهی یعنی اعضای یک جمع به طور مشترک تصمیم گیری می کنند. میان خود تقسیم کار می کنند و سپس با هماهنگی شروع به اجرای تصمیمات می کنند.
خودسازماندهی اجازه می دهد که شهروندان بتوانند برای دفاع از حقوق صنفی و مدنی خویش تلاش جمعی و موثر به خرج دهند و از پراکندگی و ضعف ناشی از آن خلاص شوند.
از همین امروز زمانی که به داخل اتوبوس های شرکت واحد پا می گذاریم بگوییم « درود بر شهابی». هنگامی که می رویم بلیط بخریم بگوییم «درود بر شهابی». از هر برخوردی که با کارکنان شرکت واحد دارید استفاده کنید و جمله «درود بر شهابی» را تکرار کنید.
به صورت سازمان یافته و در قالب جمع های دو، سه یا پنج نفره بیرون بیایید. تنهایی زیاد فایده ندارد. در هر مکان و زمانی که می توانید تظاهرات را راه بیاندازید.
برای دفاع از خود کمترین شکی نمی کنیم.
نمی‌توان به‌نام اين ايدئولوژی و يا آن دين، به صحنه آمد و مدعی شد که در آن‌ها “حق همه گروه‌های اجتماعی” محترم شمرده شده است. زيرا در اين صورت، در عمل، اين ايدئولوژی يا آن دين مقدم بر منافع مردم قلمداد خواهد شد. به عبارت ديگر، با اين استدلال، منافع مردم فرض است نه يک واقعيت، و اصل نخست آن ايدئولوژی و يا دين جلوه می‌کند
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
