دمکراتیک

برای ایجاد تغییر بنیادین در جامعه ی ایران تغییر سیاسی باید توسط کسانی صورت گیرد که پایه های رفتاری انسان مدار و عقلانی دارند. آیا به راستی ما به اندازه ی کافی نیرویی اینچنین در جامعه داریم تا انتظار یک تغییر دمکراتیک را داشته باشیم؟

یگانه راه مناسب برای ساختن دمکراسی اقدام از پایین است. توسط تغییر فرهنگی افراد و بنای مشارکت اجتماعی میان مردم. با تکیه بر زیرسازی و ایجاد پایه های عمیق اجتماعی است که می توان دمکراسی واقعی را به وجود آورد.

ما می خواهیم یک شکل جدید از کار جمعی را تجربه کنیم. در این روش کاری فرد آزاد است که در سه عرصه ی تولید محتوا، توزیع محتوا و حمایت مالی آن گونه که خود می خواهد عمل کند، نه آن گونه که سازمان از او بخواهد.

روشنفکر کسی ست که غم دوران دارد و از اینرو باید به مشکل عصر تاریخی خود بپردازد، و در هر دوره این مشکل متفاوت مینماید. مسئله اصلی دوران ما در ایران امروز “گذر از استبداد دینی” ست. مقوله “گذر” در اینجا هم سیاسی و هم فلسفی است و نقد قدرت و دین را توامان در بر می گیرد. همینجاست که جایگاه فیلسوف از روشنفکر جدا می شود. اگر این فاصله وجود نداشت، مارکس نمی گفت: فیلسوفان جهان را تفسیر کردند، حال آنکه باید آنرا تغیر داد! پس روشنفکر نمیتواند تنها مفسر دوران باشد، اگر اینگونه باشد، نقش روشنگری و آگاه سازی اجتماعی نخواهد داشت.