جامعه ای که سازمان یافته از حقوق خویش دفاع نکند به طور سازمان یافته از بین برده می شود
جامعه ای که سازمان یافته از حقوق خویش دفاع نکند به طور سازمان یافته از بین برده می شود
سازمان یافته
خودرهاگران: آزادی لایق شجاعان است نه ترسوها.
تا زمانی که آگاهانه از مشارکت و مسئولیت و کار شانه خالی می کنیم بدانیم که چیزی به اسم دمکراسی را هم نخواهیم دید، حتی اگر آرزوی آن را داریم.
جنگ قدرت در درون رژیم و نقش نیروی سازمان یافته – کورش عرفانی
هر نیرویی در اپوزیسیون که بتواند نیروهای مردمی را به طور سازمان یافته هدایت کند قادر خواهد به عنوان جزیی از معادله ی قدرت خود را به نظام از هم پاشیده ی جمهوری اسلامی تحمیل کند. هر که باشد، فقط به این شرط که سازماندهی را آموزش و رواج دهد.
حکومت بعد از جمهوری اسلامی چه خواهد بود؟
اگر از حالا شروع به سازماندهی کنیم می توانیم هم در زمان سرنگون سازی و هم بعد از آن، به طور فعال در صحنه حضور داشته باشیم و خود مدیریت خرد و کلان جامعه را به دست گیریم.
چگونه باید با نیروهای سرکوبگر در تظاهرات خیابانی برخورد کرد؟
تظاهر کنندگان باید به گروه های کوچک و نزدیک به هم تقسیم شوند. هیچ فردی نباید تنها بیافتد. هیچ کس نباید فقط به فکر خود باشد. افراد باید هوای همدیگر را داشته باشند. با هم تماس بصری و هماهنگی داشته باشند.
انقلاب یعنی چه ؟
انقلاب یعنی ایجاد دگرگونی در ساختارها. ساختارها نهادهایی هستند که نوع روابط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را تعیین می کنند. انقلاب بعضی نهادهای کهن را از بین می برد، برخی را دگرگون می کند و تعدادی نهادهای جدید را به وجود می آورد.
جوانان، اپوزیسیون را دگرگون می کنند – کورش عرفانی
به همین دلیل بد نیست این توصیه را به جوانان کنیم که اگر می خواهند فردایی روشن داشته باشند باید در سرنوشت خویش به صورت فعال و سازمان یافته شرکت کنند. یعنی، در قالب تشکل های اجتماعی، صنفی، فرهنگی و بخصوص سیاسی. باید در صحنه ی سیاسی توان آن را داشته باشند که به نمایندگی از نسل خویش، به نمایندگی از چنده ده میلیون نفر از اعضای جامعه، از حقوق و خواست های خود به صورت سازمان یافته دفاع کنند. هم امروز و هم فردا.
مردم و اپوزیسیون: غایبان بزرگ معادله ی آینده ی ایران – کورش عرفاني
بخش کوچکی از این یک درصد نیرویی است که به راستی می توانید در آغاز کار روی آن حساب کنید و به تدریج افزایش می یابد. باید به آنها ضرورت کار سازمان یافته راتوضیح داد، فن سازماندهی را آموزش داد و به هر طریق ممکن از آنها حمایت مادی و غیر مادی به عمل آورد. دوم این که در اپوزیسیون باید تولیدکنندگان ادبیات سیاسی و کنشگران سیاسی را از هم تفکیک کرد.
آیا خودرهاگری جنبه فردی دارد و یا یک پدیده ی اجتماعی است؟
هر دو. خودرهاگری از یک سو به معنای بریدن بندهای ستم پذیری درون است و دیگری پاره کردن زنجیرهای ستمگری بیرونی .