برای سرنگون سازی حکومت فاسد جمهوری اسلامی بیش و پیش از آن که به سلاح و مهمات نیاز داشته باشیم نیاز داریم به بازسازی ارزش های انسانی در وجود خویش، به طریق و به آن جدیتی که تحمل ستم و فساد رژیم برایمان غیر قابل توجیه و غیرقابل قبول گردد.
عاشورایی دیگر در راهست. می توان این روز را به یک روز سرنوشت ساز تبدیل کرد. می توان قدرت مردم معترض ایران را نشان داد و ضعف رژیم را در مقابل خشم مردم آشکار ساخت. برای این منظور باید اقدام به سازماندهی کرد.
آینده ایران را بود یا نبود خودسازماندهی مردم تعیین می کند.
نجات ایران در گرو سازماندهی مردم است.
هر مبارزه ای که برای اعتلای انسانیت، یعنی کسب آزادی و عدالت و دمکراسی باشد، از خشونت پرهیز می کند. خشونت یعنی به کار گیری زور آن جا که می توان از ابزاری جز زور بهره برد. این کار را مردم و مبارزین نمی کنند.
دمکراسی به دست آوردنی نیست ساختنی است. برای ساختن دمکراسی، سرنگون کردن رژیم فقط یک گام مقدماتی است. اصل کار بعد از آن شروع می شود.
تظاهر کنندگان باید به گروه های کوچک و نزدیک به هم تقسیم شوند. هیچ فردی نباید تنها بیافتد. هیچ کس نباید فقط به فکر خود باشد. افراد باید هوای همدیگر را داشته باشند. با هم تماس بصری و هماهنگی داشته باشند.
روش هایی می گویند که مردم در تظاهرات خیابانی برای دفاع از خود به کار می گیرند. در این رزم به دشمن سرکوبگر فرصت داده نمی شود که به شکار و سرکوب تظاهرکنندگان بپردازد.
به همین دلیل بد نیست این توصیه را به جوانان کنیم که اگر می خواهند فردایی روشن داشته باشند باید در سرنوشت خویش به صورت فعال و سازمان یافته شرکت کنند. یعنی، در قالب تشکل های اجتماعی، صنفی، فرهنگی و بخصوص سیاسی. باید در صحنه ی سیاسی توان آن را داشته باشند که به نمایندگی از نسل خویش، به نمایندگی از چنده ده میلیون نفر از اعضای جامعه، از حقوق و خواست های خود به صورت سازمان یافته دفاع کنند. هم امروز و هم فردا.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
