پیشنهادات زیر از سوی هموطنان به کمیته ی نافرمانی مدنی سازمان خودرهاگران رسیده است
———————
۱. یکی از مبارزات مدنی کم کاری است. مردم تا آنجایی که می توانند باید کم کاری نمایند.
۲. در ادارات، سازمانها ,کارخانه جات باید به هر وضعیتی که موجود است اخلال در تولید و روند کاری به وجود آورند – مانند قطع تلفن، سیم برق، لوله‌های گاز و آب. شل کردن پیچ و مهره‌های ماشینهای تولیدی، کامپیوتری، فکس و غیره.
۳. پرونده ها، مدارک و هر گونه اطلاعات دیگر را یا از بین برد و یا دستکاری کار. به طور کلی هر نوع عملی که اختلال در تولید و یا رژیم را مشغول تعمیر کند.
۴. از رفتن به بازارها خود داری نمایند.
۵. تا آنجایی که ممکن است کمتر خرید کنند.
۶. تولیدات کارخانه‌های سپاه و دولتی را خریداری نکنند.
۷. تولیدات کشورهای چین و روسیه را کنار بگذارند.
۸. اجناسی که در تلویزیون‌های دولتی تبلیغ می شوند خریداری نکنند.
۹. به مشهد، قوم و اماکن مذهبی مسافرت نکنند.
۱۰. پس از مرگ یک شخص هزینه‌های عزاداری را کمتر نمایند.
۱۱. چشم و هم چشمی نکرده و مجلس عروسی و مهمانی را کم هزینه تر نمایند.
۱۲. صرف جوئی این گونه هزینه ها‌را به سازمانها و گروه‌های مبارز در ایران بدهند و یا در صندوق دفاع حقوقی جوانان بگذرند.
۱۳. افرادی که امکانات مالی دارند مسول چند خانواده مبارز گردند چون به علت مبارزه امکان کار کردن از آنها گرفته می شود و یا از کار بی کار می گردند و احتیاج به کمک ماهیانه دارند.
۱۴. در مناطق حاشیه ای مبارز باید منطقه ای باشد و بیشتر اشخاص باید یکدیگر را بشناسند.
۱۵. مردم در محل‌های خود انجمن محلی مبارزین را تشکیل دهند.
۱۶. مرکز ثقل مبارزات را در مدارس پایه گذاری کنند.
۱۷. در زمان‌های تعیین شده بصورت غافل گیر وضعیت غیر عادی برای رانندگی و ترافیک بوجود آورند. مانند تصادفات، آتش زدن لا ستیک ها، پخش میخ‌های چند پهلو و غیره.
۱۸. در محل‌ها تا آنجا که ممکن است اشخاصی که با رژیم همکاری می کنند را شناسائی کنند و در آنها ترس و هراس بوجود آورند و سیستمی در خارجه کشور تشکیل شود که لیست و عکسهای اینگونه افراد را درج نمایند.
۱۹. مردم از داخل ماشینها شعار دهند.
۲۰. شعار نویسی در اماکن عمومی را گسترش دهند، بخصوص انگلیسی برای خارجیها.
۲۱. روی لباسهای خود شعار آزادی بنویسند، مانند “من آزادی می‌خواهم”، یا “زنده باد ایران”، و یا “ایران وطن من است”، و از این قبیل.
۲۲. از شرکت و تماشا در مسابقات ورزشی و جشنواره ها مربوط به رژیم خود داری نمایند.
۲۳. اگر تیمهای خارجی و یا سران کشورهای خارج به ایران می آیند، در سر راه آنها اختلال و تأخیر به وجود آورند.
۲۴. روی اتوبوس ها و ماشین ها شعار آزادی بنویسند.
۲۵. با کمک رسانه‌های داخل و خارج اطلاع دهند که مثلا یک روز مشخص هیچ کس از خانه‌های خود بیرون نیایند و این کار در سراسر کشور انجام شود و در همان روز متوجه شوند که چه کسانی این کار را انجام نمی دهند و در جلوی مغازه آنها علامت گذاری گردد که مردم آنهارا شناخته و با آنها معاملهنکنند.
۲۶. واسطه‌های محلی و یا فامیلی برای مواد غذائی و اولیه مصرفی به وجود آورند. به عنوان مثال، در زمان برداشت برنج، مستقیماً از کشاورزان پیش خرید کنند و مواد را بدون واسطه دولتی و با هزینه کم بین گروه‌های خود تقسیم نمایند. همچنین میوه‌ها را سر درختی از باغها بخرند با بسیاری کارها از این قبیل که صورت چرخش پول دولتی را کم نماید.